Top 100 Comics Of The 10s

Mooncop

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, ο Tom Gauld είναι από τους πιο παραγνωρισμένους δημιουργούς comics της εποχής μας. Ίσως σε αυτό συντελεί ότι είναι πιο γνωστός για τις εικονογραφήσεις και τα strips που κάνει για έντυπα, όπως η εφημερίδα GUARDIAN και το περιοδικό NEW YORKER, απ’ ότι για τα σεμνά comics του. Ευτυχώς, που και που, μας δίνει έργα όπως το MOONCOP, για να αποδείξει πως είναι εξίσου ικανός και σε μεγαλύτερο (καλά, δεν το λες και γιγάντιο) format.

Η αλήθεια είναι ότι έχω αδυναμία σε ιστορίες “διαστημικής μελαγχολίας” και το MOONCOP είναι ακριβώς αυτό: η ανθρώπινη αποικία στο φεγγάρι βρίσκεται στις τελευταίες μέρες της, καθώς οι κάτοικοί της την εγκαταλείπουν ένας-ένας. Απομένοντας, λοιπόν, μόνος, ο ομώνυμος (ομωεπάγγελτος;) πρωταγωνιστής-αστυνομικός δεν έχει πλέον αντικείμενο (υποκείμενο;) επαγγελματικής ενασχόλησης, καθώς ο νόμος και η τάξη είναι εύκολο να επικρατήσουν και να διατηρήσουν την κυριαρχία τους, όταν δεν υπάρχει κανείς για να παρανομήσει. Φυσικά, με κλασικό Gauldιανό τρόπο, η αφήγηση είναι εμποτισμένη στο ειρωνικό χιούμορ, παρότι ο δημιουργός της δεν στερείται τρυφερών συναισθημάτων και παρηγορητικής συμπάθειας προς τον ήρωά του. Στα μεγάλα ατού, το μοναδικό και πάντα χαρακτηριστικά αναγνωρίσιμο σχέδιο του Gauld, καρτουνίστικο και ταυτόχρονα πολύ λεπτομερές που αποδίδει το άδειο, σεληνιακό τοπίο ως απόκοσμο, αλλά και οικείο ταυτόχρονα.