Top 100 Comics Of The 10s

Rachel Rising

Δε μπορεί, ο Terry Moore έχει ένα μυστήριο bucket list σαν καλλιτέχνης. Σαπουνόπερα που να μην είναι σαπουνόπερα; Check (STRANGERS IN PARADISE). Υπερηρωική ιστορία που να μην είναι υπερηρωική; Check (ECHO). Ιστορία horror χωρίς να είναι ιστορία horror; Check (RACHEL RISING).

Δεν έχει άδικο ο Πλάτωνας, όταν λέει ότι “ο θάνατος δεν είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί στον άνθρωπο”. Για παράδειγμα, μπορεί να ξυπνήσεις θαμμένη σε έναν ρηχό τάφο, με σημάδια στο λαιμό σου και σπασμένες τις φλέβες των ματιών σου και να πρέπει να γυρίσεις σπίτι με τα πόδια.

Κάπως έτσι ξεκινά το RACHEL RISING και αν μη τι άλλο είναι μια συναρπαστική αρχή. Πολλοί διαμαρτυρήθηκαν για το ρυθμό που κρατά ο Moore στα 42 τεύχη της σειράς. Πώς κάθε τόσο σταματά τη ροή για να μας πει την ιστορία ενός από τους χαρακτήρες. Αλλά αυτός είναι ο Moore. Εφευρίσκει απίθανα σενάρια για κορίτσια-ζόμπι, μάγισσες και δαίμονες, για να μας πει ανθρώπινες ιστορίες.

Φυσικά και τον ενδιαφέρει η πλοκή και ξέρει να την ξετυλίγει με μαεστρία, αλλά αυτό που τον ενδιαφέρει πιο πολύ είναι οι ήρωές του, οι προσωπικές τους αναζητήσεις και η αυτοπραγμάτωσή τους. Λέει μια ιστορία εκδίκησης με κάμποση δόση υπερφυσικού, όσο παρακολουθούμε τη Rachel να ψάχνει αυτόν που τη στραγγάλισε και την πέταξε σα το σκυλί. Αλλά παράλληλα βλέπουμε τη Rachel να ψάχνει τον εαυτό της και να αντιλαμβάνεται ότι ένα κομμάτι της στα αλήθεια πέθανε για να δώσει χώρο σε κάτι νέο.