Top 100 Comics Of The 10s

My Friend Dahmer

Γιατί οι βιογραφίες των δολοφόνων συναρπάζουν την κοινή γνώμη; Περισσότερο δημοφιλείς από τις ιστορίες με καλούς Σαμαρείτες και τα γεγονότα που καλυτερεύουν τις κοινωνίες, οι ζωές των εγκληματιών που ευθύνονται για μαζικές δολοφονίες, όπως ο Ted Bundy, ο Charles Manson και, φυσικά, ο Jeff Dahmer, αναπαράγονται σε μέσα μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ, με σκοπό, τις περισσότερες φορές, να σοκάρουν και να εξιτάρουν το κοινό. Οι ιστορίες αυτές παρουσιάζουν το σκοτάδι της ανθρώπινης ψυχής, με τρόπους προκλητικούς, σχεδόν σαγηνευτικούς, με σκοπό να προκαλέσουν συναισθήματα αποτροπιασμού, λύπησης, περιέργειας και τρόμου, για πρωταγωνιστές που παρουσιάζονται ως σχεδόν εξωπραγματικοί και τρομαχτικά ιδιαίτεροι. Το MY FRIEND DAHMER δεν είναι μια από αυτές τις ιστορίες.

Ο Derf Backderf, ο οποίος γνώρισε τον Dahmer όταν και οι δυο ήταν έφηβοι, παραδίδει μια εξαιρετικά ώριμη ιστορία, που επιχειρεί να απομαγεύσει τη φύση του εν λόγω δολοφόνου, παρουσιάζοντας τον Dahmer ως μέλος της παρέας του. Η ζωή του Dahmer δεν έχει τίποτα το δελεαστικό, ιδιαίτερ,ο ή γοητευτικό. Ο Derf σκιαγραφεί το πορτρέτο ενός παραμελημένου αγοριού, με σαφείς δυσκολίες προσαρμογής, που απολαμβάνει τη προσοχή των άλλων, όταν την αποκτά, και κλείνεται όλο και περισσότερο στον εαυτό του, όταν τη χάνει.

Την ίδια στιγμή, ο Derf δεν παραλείπει να τοποθετήσει τον Dahmer στο περιβάλλον που μεγάλωσε, παρουσιάζοντας όλες τις εγγενείς δυσλειτουργίες και παθολογίες της Αμερικανικής υπαίθρου των 70s, που συντηρούν ένα πρόσφορο έδαφος για τη δημιουργία προβληματικών ανθρώπων. Σπίτια ζωντανά βασανιστήρια, όπου η κακοποίηση, η αμέλεια και το μίσος εδρεύουν, συναγωνίζονται το αδιάφορο περιβάλλον του σχολείου, επιτρέποντας την περαιτέρω ανάπτυξη των ψυχολογικών προβλημάτων ενός αντικοινωνικού εφήβου. Και οι έφηβοι, συχνά εγωιστές και προσκολλημένοι στα δικά τους θέματα, είναι εντελώς ακατάλληλοι να διαχειριστούν την περίπτωση του ιδιόρρυθμου Jeff Dahmer.

Σε αυτό το ανυπόφορα αληθινό σκηνικό, ο Backderf ζωγραφίζει ανθρώπινες καρικατούρες, πολλές φορές γκροτέσκες και αστείες, προσπαθώντας να αποδώσει το παράδοξο μιας τρέλας που είναι απολύτως καθημερινή. Η καταπίεση, ο εσωτερικευμένος θυμός και οι εμμονές, είναι κομμάτι της κοινωνίας που μεγάλωσε ο Dahmer, πράγματα σχεδόν φυσιολογικά, μέσα στο πλαίσιο του μικρόκοσμου του Bath. Το ίδιο είναι και οι καταχρήσεις, η παραβίαση των κανόνων, η βίαιη συμπεριφορά. Πολλές φορές, ο σεναριογράφος και οι φίλοι του αναρωτιούνται πού είναι οι ενήλικες και γιατί κανείς δεν ασχολήθηκε με τον Dahmer, που υπέφερε καθημερινά, παρά μόνο όταν προσπαθούσε να κάνει τα παιδιά του σχολείου να γελάσουν.

Αν και ο Dahmer αποτελεί τραγική φιγούρα σε πολλά panels του comic, ο σεναριογράφος δεν επιχειρεί να δικαιολογήσει, ή, ακόμη χειρότερα, να ηρωοποιήσει το αγόρι και τις πράξεις του. Πριν ακόμα το θύμα γίνει θύτης, η προφανής άρνησή του για ειλικρινή επικοινωνία και συντροφικότητα, ο βίαιος χαρακτήρας του, καθώς και η έλλειψη ενσυναίσθησης και ενδιαφέροντος για τους γύρω του, αποτελούν τα στοιχεία που κάνουν τον σεναριογράφο και την παρέα του να νιώθουν άβολα μαζί του. Και είναι εμφανές ότι ο Dahmer δεν ήταν ο μόνος μαθητής στο σχολείο που είχε θέματα προσαρμοστικότητας και δυσκολίες στη ζωή του. Απλά ήταν αυτός που μετέπειτα έγινε δολοφόνος.

Παρουσιάζοντας βίαιες και ανησυχητικές σκηνές με τρομερή φυσικότητα και οικειότητα, ο Backderf μας χαρίζει ένα εκπληκτικό comic, που κάνει τον αναγνώστη να νιώθει όσο άβολα πρέπει σχετικά με τη απύθμενη σκληρότητα που μπορεί να κρύβεται σε αυτό που ονομάζουμε κανονικότητα. Ένας λιγότερο ώριμος σεναριογράφος θα σπαταλούσε σωρηδόν λέξεις, για να ωθήσει τους αναγνώστες να συμπάσχουν και να ταυτιστούν με τον κακόμοιρο Dahmer, όμως ο Derf, έχοντας ζήσει την τρέλα της καθημερινότητας από κοντά, γνωρίζει ότι κάτι τέτοιο είναι όχι μόνο άδικο προς τα θύματα του δολοφόνου, αλλά και εντελώς αχρείαστο.

Αντίθετα, με αφοπλιστική ειλικρίνεια και γενναιότητα, τολμά να μιλήσει για τη διαστροφή του φίλου του, αλλά και του σχολείου του, της μικρής πόλης που μεγάλωσε και της κοινωνίας ολόκληρης, που όλα μαζί θρέφουν τέρατα και τα αφήνουν ελεύθερα να καταστρέψουν και, εν τέλει, να καταστραφούν.