Top 5 Hulk Stories

Gray

(Δημοσιεύθηκε στα ΗULK: GRAY #1-6)

“She’s gone now… there are so many other stories of what happened afterwards. But… they will now always be colored by the knowledge that she loved me for all the wrong reasons.” -Bruce Banner.

Η τρίτη συνεργασία των Loeb και Sale στη σειρά “χρωμάτων” για τη Marvel, μετά το SPIDER-MAN: BLUE και το DAREDEVIL: YELLOW. Εδώ, η επιλογή του χρώματος δεν έχει να κάνει με το χρώμα της στολής που φορούσε ο χαρακτήρας, αλλά με το χρώμα που είχε ο Hulk στην πρώτη του εμφάνιση, που φυσικά δεν ήταν άλλο από το γκρίζο (τουλάχιστον στο πρώτο τεύχος του, γιατί ο Stan Lee βλέποντας ότι ο colorist είχε πρόβλημα να αποδίδει το χρώμα ίδιο από panel σε panel, το άλλαξε στο πράσινο που όλοι γνωρίζουμε).

H ιστορία, έτσι όπως την εξομολογείται ο Bruce Banner σήμερα, στο γραφείο του ψυχιάτρου Leonard “Doc” Samson, έχει να κάνει με τις 48 πρώτες ώρες του ως Hulk, μετά το ατύχημα με τη βόμβα Γάμμα, που του άλλαξε ολόκληρη τη ζωή. Μέσα από τη συνεδρία τους, ο Loeb ερευνά την ψυχολογία όλων των χαρακτήρων, που ο καθένας έπαιξε τον δικό του ρόλο σε αυτό το δράμα. H συνειδητοποίηση του Banner ότι εκείνος και το τέρας είναι η ίδια ύπαρξη, όταν σκέφτονται την ίδια στιγμή την Betty, είναι συγκλονιστική στιγμή. Ο Ηulk ήταν το τίμημα που ο Banner πλήρωσε για τη δημιουργία της βόμβας Γάμμα.

Ο Loeb, πέρα από μία μελέτη της ψυχοσύνθεσης των χαρακτήρων, μας δίνει μια πιο μοντέρνα έκδοση του μύθου του Hulk, που ίσως ξενίσει κάποιους παλαιότερους και πιο “σκληροπυρηνικούς” θαυμαστές του πράσινου (πλέον) γίγαντα, αλλά πάντα με σεβασμό στη δουλειά των Lee/Kirby, που τα ξεκίνησαν όλα. Πιο απλοικός σεναριακά, σε σχέση με το LONG HALLOWEEN, αλλά πιστός στην πρωτότυπη ιστορία όσο μπορεί, μας παρουσιάζει την τραγικότητα και τη μοναξιά, τόσο του Banner όσο και του τέρατος, και ειδικά για τον δεύτερο έχουμε την ευκαιρία, ίσως για πρώτη φορά μετά τις ιστορίες του Peter David, να δούμε την ανθρώπινη πλευρά του.

To σχέδιο του Tim Sale ίσως ενοχλεί κάποιους για το πόσο “καρτουνίστικο” φαίνεται με μία πρώτη ματιά, μην ξεχνάμε όμως ότι το συγκεκριμένο στιλ έχει δημιουργήσει ολόκληρη σχολή, με καλλιτέχνες όπως ο Μarcos Martin και ο Eduardo Risso. Όμως ο Sale έχει πετύχει εδώ κάτι πολύ δύσκολο – να παρουσιάσει τα συναισθήματα των χαρακτήρων τόσο ζωντανά, μέσα από τις εκφράσεις των προσώπων τους, ώστε να νομίζεις, παρά το απλοικό και καρτουνίστικο artwork, ότι τους βλέπεις μπροστά σου. Ειδικά οι εναλλαγές στο πρόσωπο και τις εκφράσεις του Hulk, από ένα μεγάλο παιδί που δεν καταλαβαίνει καλά-καλά που βρίσκεται και γιατί τον κυνηγούν, σε έναν γίγαντα γεμάτο οργή και θυμό για όσους τον καταδιώκουν και απλά δεν τον αφήνουν ήσυχο, είναι αριστουργηματικές.

Προσωπικά, θεωρώ το HULK: GRARY μία από τις καλύτερες ιστορίες από τη σειρά των “χρωμάτων” (αν όχι την καλύτερη) και μία ευκαιρία ειδικά για νέους αναγνώστες να αρχίσουν από αυτή πριν διαβάσουν, φυσικά, και τα αριστουργήματα του David στον τίτλο.