Top 50 Newspaper Comic Strips

Nancy

Στην πρώτη μου επαφή, πριν από δύο δεκαετίες και κάτι, με το NANCY, είχα την αίσθηση ότι είχα απέναντί μου μια “φτωχή” εκδοχή του ΜΑΦΑΛΝΤΑ ή του LITTLE LULU. Δεν ήταν καν αστείο με τρόπο που θα με έκανε να γελάσω. Πόσο λάθος έκανα, όμως. Ήταν, ουσιαστικά, η φαινομενικά “απλοϊκή”, ή καλύτερα μινιμαλιστική, προσέγγιση του strip, που με ξεγέλασε και που ταυτόχρονα αποτελεί το δυνατό χαρτί του.

Ο Bushmiller κάνει την τέλεια απόσταξη του τι είναι ουσιαστικό στα comics. Η κάθε γραμμή αποτυπώνεται με τόση οικονομία, που αν και, θεωρητικά, απέχει από αυτό που απεικονίζει, αποτυπώνει αυτό που θέλει με απόλυτη καθαρότητα. Όπως λέει ο Scott McCloud, ακόμα και σε γραμματόσημο να τύπωνε κανείς ένα strip NANCY και πάλι το τι λέει θα ήταν ξεκάθαρο. Είναι εντυπωσιακό πως, αν και μιλάμε για ένα strip που ξεκίνησε πριν από 90, χρόνια το artwork του Bushmiller μοιάζει ακόμα μοντέρνο.

Τα strips της NANCY μοιάζουν η ιδανική βάση για να αποδομήσει και να μελετήσει κανείς το λεξιλόγιο των comics, ακριβώς γιατί όλα τα υπόλοιπα είναι τόσο μινιμαλιστικά, που ο αναγνώστης εστιάζει στην “γλώσσα” του Μέσου. Το HOW TO READ NANCY (των Newgarden και Karasik) αποτελεί μια πλήρη ανάλυση των μυστικών των comics, έχοντας ως βάση μόνο ένα NANCY strip, ο McCloud έχει προτείνει το “ντανταϊστικό” 5-card-Nancy σαν μια άσκηση για να κατανοήσει κανείς τους μηχανισμούς του Μέσου, ενώ ο Art Spiegelman συχνά το χρησιμοποιούσε στα μαθήματα comics που παρέδιδε.

Τα σενάρια είναι και αυτά απλοϊκά. Η Nancy και o φίλος της, o Sluggo, παίζουν, κάνουν ζαβολιές, σκαρφίζονται χίλια δυο πράγματα για να περάσουν την ώρα τους. Το χιούμορ τους δεν θα σε κάνει να γελάσεις. Προσωπικά, αμφιβάλω αν κάποιος έχει καν χαμογελάσει διαβάζοντας Nancy. Αλλά είναι ένα είδος χιούμορ που σίγουρα “είναι εκεί” και που μόνο στο format του comic strip μπορεί να λειτουργήσει.

To NANCY είναι ένα comic strip που καταφέρνει να αποδομεί και να ανασυνθέτει την ουσία των comics και ο δημιουργός του, Ernie Bushmiller, ενέπνευσε καλλιτέχνες όπως ο Art Spiegelman και ο Andy Warhol. Η τέλεια οικονομία του και το περίεργο χιούμορ του, που επιτηδευμένα δεν προσπαθεί να φανεί ως “έξυπνο”, το καθιστούν ένα μοναδικό φαινόμενο. Πρόκειται για ένα προϊόν μιας ιδιαίτερης ιδιοφυΐας, που αντιλαμβανόταν τον ρυθμό των comics και τη μηχανική με την οποία αυτά λειτουργούν, με έναν τρόπο ανεπανάληπτο.