Top 50 Newspaper Comic Strips

The Katzenjammer Kids

Όχι μόνο το πιο παλιό από τα comic strips που συμπεριλαμβάνουμε σε αυτή τη λίστα, αλλά σαφέστατα και το πιο “παλιακό”, το KATZENJAMMER KIDS του Rudolph Dirks έκανε την πρώτη του εμφάνιση το 1897, στη NEW YORK JOURNAL του περιβόητου William Randolph Hearst και από πολλές απόψεις αποτέλεσε μια επανάστηση για τα “funny pages” της εποχής. Ήταν έγχρωμο, είχε σταθερούς πρωταγωνιστικούς και supporting χαρακτήρες, καθιέρωσε τα word balloons, ενώ είχε ακόμα και ένα ανεπαίσθητο sense of continuity, αφού υπήρχαν (λίγες, ομολογουμένως) περιπτώσεις κατά τις οποίες πράγματα που είχαν συμβεί σε ένα παλιότερο strip, είτε αναφέρονταν από τους χαρακτήρες, είτε εμφανέστατα επηρέαζαν την πλοκή!

Δεν ήταν το continuity, όμως, που έκανε το strip τόσο επιτυχημένο, αλλά οι χαρακτήρες. Και κυρίως οι δίδυμοι μπελάδες, Hans και Fritz (τα “Katzenjammer Kids” του τίτλου), δύο German-American πιτσιρικάδες που όχι απλά δεν κάθονταν ποτέ στα αυγά τους, αλλά φρόντιζαν με εκνευριστική συνέπεια να… σπάνε και τα αυγά των άλλων, πρωτίστως της μητέρας τους και του “ό,τι-πλησιέστερο-σε-father-figure”, Captain, αλλά και πολλών ακόμα. Με δολοφονική αθωώτητα, δημιουργούσαν πανζουρλισμό σε όποια κατάσταση έμπλεκαν και παρ’ όλο που πολύ συχνά έτρωγαν το spanking της ζωής τους ως τιμωρία, αυτό ποτέ δεν τους απέτρεπε από το να υποπίπτουν στα ίδια λάθη διαρκώς και αδιαλείπτως. Ήταν οι ιδανικοί χαρακτήρες που λατρεύεις να τους μισείς και μισείς να τους λατρεύεις. Από τη μία, ξεκαρδίζεσαι με τις φάρσες και τις σκανδαλιές που κάνουν και θέλεις ακόμα περισσότερο, αλλά από την άλλη ξυπνάει ο ενήλικος μέσα σου και κυριολεκτικά σκέφτεσαι πως θα ήθελες να τους ρίξεις από δυο σκαμπίλια. (Οι φανατικοί της μοντέρνας παιδαγωγικής μπορούν να ησυχάσουν… Δεν έχω παιδιά, ούτε σκοπεύω να κάνω…)

Αυτό που καθιστά τα Kids του Rudolph Dirks διαφορετικά από αυτά του διαδόχου του στο strip, Harold Knerr, ο οποίος “κληρονόμησε” το KATZENJAMMER KIDS το 1914, μετά από διετή δικαστική διαμάχη του δημιουργού με την King Features του Hearst (συνέπεια της οποίας ήταν ο Dirks να μεταφέρει το strip με τους ίδιους ακριβώς χαρακτήρες και τα ίδια ονόματα, αλλά με τον αλλαγμένο τίτλο THE CAPTAIN AND THE KIDS, στις εφημερίδες του έτερου newspaper magnate της εποχής, Joseph Pulitzer), ήταν ότι έμοιαζαν ένα κλικ πιο “διαβολικά”. Οι Hans και Fritz του Knerr, αν και ήταν αξιολάτρευτοι πρωταγωνιστές ενός εξαιρετικού strip που παρέμεινε υπερ-επιτυχημένο για δεκαετίες (και δυστυχώς δεν βρήκε θέση σε αυτό το Top 50), ήταν κάπως πιο “στρογγυλεμένοι”, πιο PG13, για να το κάνω πιο λιανά. Εν τέλει, παραήταν “αξιολάτρευτοι”. Αντίθετα, οι Hans και Fritz του Dirks, για όσο διάστημα αυτός παρέμεινε στο KATZENJAMMER, αλλά και για τουλάχιστον τα πρώτα του 4-5 χρόνια στο CAPTAIN, ήταν… κωλοπαίδια με όλη τη σημασία της λέξης. Εξίσου ενοχλητικοί, αλλά σαφώς πιο επικίνδυνοι και πιο “αδίστακτοι”. Ίσως να ήταν θέμα δημιουργικής προσέγγισης, αλλά ενδεχομένως είχε να κάνει και με την εποχή που άλλαζε. Και οι δύο εκδοχές του strip παραμένουν αριστουργηματικές, πάντως, και αξίζουν την προσοχή σας.

Μπορώ εύκολα να καταλάβω γιατί είναι δύσκολο για έναν μοντέρνο αναγνώστη να αποφασίσει να διαβάσει ένα comic strip σαν αυτό, που κυκλοφόρησε περισσότερα από 100 χρόνια πριν και δεν τρέφω φρούδες ελπίδες ότι μπορώ να πείσω πολλούς. Αλλά ακόμα και ένας από όσους διαβάσουν αυτό το κείμενο να πάρει τη δύσκολη απόφαση και να αναζητήσει reprints ή online scans αυτού του κλασικού δημιουργήματος των αρχών του 20ου Αιώνα, πάλι χαρούμενος θα είμαι. Ας μην τα αφήσουμε να χαθούν στη λήθη του χρόνου.