Top 50 Newspaper Comic Strips

40-36: Bringing up Annie's zits...

Άραγε τί είναι πιο δύσκολο; Να είσαι ορφανό στην περίοδο της μεγάλης ύφεσης, αστυνομικός του μέλλοντος, μυστικός πράκτορας, απρόθυμος νεόπλουτος, ή να μεγαλώνεις έναν έφηβο; Η τρέχουσα πεντάδα του Top 50 μας επιχειρεί να δώσει απαντήσεις.

40

Zits

1997-WriterJerry ScottArtistJim BorgmanKing Features Syndicate

Από τον τίτλο και μόνο καταλαβαίνεις ότι οι δημιουργοί αυτού του strip ξέρουν καλά τί σημαίνει να είσαι έφηβος. Σπυριά. Αυτό.

Ούτε πού θυμάμαι πώς έπεσα πάνω στο ZITS, αλλά σίγουρα δεν ήταν το 1997, όταν και άρχισε να κυκλοφορεί. Γεγονός ατυχές, καθώς θα είχα ταυτιστεί ανεπανόρθωτα. Ωστόσο και ενήλικη πια, με κάποιον τρόπο, ταυτίστηκα. Έτσι και αλλιώς, όλοι υπήρξαμε έφηβοι και μερικοί συνεχίζετε να είστε ακόμα.

Ο Jeremy είναι ο έφηβος που παρακολουθούμε και είναι ο ορισμός του μαντράχαλου: ψηλός και άχαρος, ξανθός με σπυράκια. Είναι 16 ετών και, όπως οφείλει, ονειρεύεται να γίνει ροκ σταρ. Εννοείται έχει μπάντα με κουλά ονόματα. Εννοείται δεν τον καταλαβαίνουν οι γονείς του και του τη σπάνε. Και εννοείται υπάρχει ένα κορίτσι που γουστάρει. Και ένας κολλητός. Ο Hector είναι από τους πιο feelgood χαρακτήρες που έχω συναντήσει. Από τους λίγους Hispanic χαρακτήρες σε mainstream strip, αλλά δεν το κάνει και θέμα το ZITS. Ίσα-ίσα, σπάει και μερικά στερεότυπα. Είναι έξυπνος και το αγόρι που θα ήθελαν όλες οι μαμάδες για τις κόρες τους.

Έχει και άλλους η παρέα. Το κλασικό φρικιό, ο Pierce, που, όπως λέει το όνομά του, έχει piercings σε όλο του το σώμα, αλλά παρά την εμφάνισή του και τη ροπή του για τρέλες, είναι μια πραγματικά ευγενική ψυχή.

Αυτό που μου αρέσει στο Zits και με κάνει να το συστήσω σε όλους, ειδικότερα στη φάση που όλοι ζούμε, είναι ότι ενώ καταπιάνεται με την εφηβεία – δεν τη λες και εύκολη φάση – έχει μιαν αλαφράδα. Αυτή η λέξη μου έρχεται… Αλαφράδα. Δεν σημαίνει, όμως, ότι είναι ελαφρύ, απλοϊκό και ασήμαντο. Θα μπορούσε, κάλλιστα, να ρέπει προς τη μαυρίλα, την απαισιοδοξία, το μαύρο χιούμορ και το συντριπτικό αδιέξοδο που βλέπουν παντού οι έφηβοι. Αλλά όχι. Σίγουρα, ο Jeremy έχει τα θέματά και δεν συνεννοούνται με τους γονείς του, αλλά το βλέπεις ότι όλοι αγαπιούνται. Και μπορεί να είναι όλα τα κλασικά εφηβάκια – ό,τι και αν σημαίνει αυτό – αλλά όλα τους έχουν έναν ισχυρό ηθικό κώδικά.

Είναι γραμμένο αλλά και σχεδιασμένο με ενσυναίσθηση σε βαθμό εξαιρετικά συγκινητικό. Προσωπικά, θα το πρότεινα σε γονείς με εφήβους και εφήβους με γονείς, γιατί με έναν ωραίο, ρεαλιστικό, χαριτωμένο τρόπο, γεφυρώνει ένα χάσμα που φαίνεται αγεφύρωτο. Μακράν καλύτερα από πολλά βιβλία που πραγματεύονται το δύσκολο αυτό θέμα.

Ξέρετε τι μου θυμίζει το ZITS; Μια ωραία μπάλα παγωτό μέσα στο καλοκαίρι. Με κάνει να νιώθω όμορφα.

#40 #39 #38 #37 #36