Top 50 Newspaper Comic Strips
Little Orphan Annie
1924-1968Writer/ArtistHarold GrayTribune Media ServicesΈνα από τα πιο “δύσκολα” strips αυτής της λίστας, το μνημειώδες πόνημα του Harold Gray, στις τεσσερισήμιση δεκαετίες που το έγραφε και το σχεδίαζε ο ίδιος, αλλά και στις πέντε ακόμα που ακολούθησαν με άλλους δημιουργούς στο τιμόνι, συγκίνησε και συγκλόνισε εκατομμύρια αναγνώστες ανά την υφήλιο, αλλά παράλληλα απέκτησε και πολλούς φανατικούς εχθρούς.
Αν κάποιος εντρυφήσει στο strip, είναι αρκετά εύκολο να καταλάβει την επιτυχία του. Δυνατοί χαρακτήρες, έντονο δράμα, μεγάλες ανατροπές, τρομερά cliffhangers και μια διαρκής “επικοινωνία” των τεκταινόμενων στο plot με τα όσα συνέβαιναν στην αμερικανική κοινωνία την αντίστοιχη περίοδο. Μπορεί να μη θάμπωνε με το artwork του και να μην προσέφερε οπτικές συγκινήσεις με τη χρήση του Μέσου, αλλά ήταν σταθερή αξία σε επίπεδο πλοκής και δράσης (όχι με την έννοια του “action”, αλλά με αυτή της εξιστόρησης σημαντικών και σπουδαίων γεγονότων για τους χαρακτήρες και τη συνεχή εξέλιξη της ιστορίας. Σαν μια καλογραμμένη, λόγια και ακαδημαϊκή σαπουνόπερα, από την οποία ήταν δύσκολο να ξεκολλήσεις, γιατί αισθανόσουν πραγματικό ενδιαφέρον για τους πρωταγωνιστές και ήθελες οπωσδήποτε να μάθεις τι θα συμβεί μετά.
Αντίστοιχα, βέβαια, μπορεί κανείς να “δικαιολογήσει” ή έστω να κατανοήσει και όσους δεν έχουν το LITTLE ORPHAN ANNIE σε μεγάλη εκτίμηση. Είναι πολυλογάδικο, τα layouts είναι εντελώς “πεζά”, οι πολιτικές θέσεις του δημιουργού είναι απροκάλυπτες και, για πολλούς, αμφιλεγόμενες, το δράμα κάποιες φορές αγγίζει τα όρια του “μελό”… Ισχυρά επιχειρήματα όλα, τα οποία είμαι βέβαιος πως ακόμα και περισσότεροι από τους φανατικούς οπαδούς του strip (μεταξύ των οποίων και ο υπογράφων) τα παραδέχονται όλα, σε ένα βαθμό. Αλλά ξέρετε κάτι; Στην πραγματικότητα, όλα αυτά δεν έχουν σημασία. Κι αυτό γιατί το LITTLE ORPHAN ANNIE του Harold Gray έχει σε αφθονία ένα πολύ βασικό χαρακτηριστικό, ενδεχομένως το σημαντικότερο για ένα continuity strip. Είναι ο ορισμός αυτού που λέμε “immersive”. Σε τραβάει μέσα του και δεν σε αφήνει, μένει διαρκώς μέσα στο μυαλό σου, με τρόπους που δεν θα θεωρούσες ποτέ πιθανούς. Γίνεται κομμάτι της ζωής σου και μέσα από την στακάτη αφήγησή του, αλλάζει και τους δικούς σου ρυθμούς και σε αναγκάζει να το παρακολουθήσεις και να χαθείς μέσα στην πλοκή και το δράμα των χαρακτήρων του.
Ναι, μπορεί να μην είναι τόσο cool να παραδέχεται κανείς ότι είναι fan του LITTLE ORPHAN ANNIE και μπορεί να μην είναι εφικτό να δικαιολογήσει κανείς την ψύχωσή του με αυτό με προφανή επιχειρήματα, όπως “τεστάρει τα όρια του μέσου” (KRAZY KAT, ), “πρωτοποριακό και καινοτόμο” (LITTLE NEMO), “ιδιοφυές” (THE FAR SIDE), “κινηματογραφικό” (TERRY AND THE PIRATES), “τρομερά αστείο” (BLOOM COUNTY), “πολιτικά εύστοχο” (DOONESBURY), “οπτικά οργασμικό” (PRINCE VALIANT), ή “απλά τέλειο από κάθε άποψη” (PEANUTS), αλλά γι’ αυτό που είναι, δεν θα μπορούσε κάποιος να ζητήσει κάτι περισσότερο.