Top 50 Newspaper Comic Strips

Krazy Kat

Τί έχει μείνει να πει κανείς για το KRAZY KAT του Herriman. Τι παραπάνω να ειπωθεί μετά από τόσους διθυράμβους και αναλύσεις, δημοσιεύσεις και ομιλίες από δημιουργούς comics, ακαδημαϊκούς, ανθρώπους των γραμμάτων και των Τεχνών (και, βέβαια, και από εμάς, εδώ στο Comicdom); Τί αλλο να πει κανείς για αυτό το comic strip, που όχι μόνο συγκαταλέγεται πάντα στα κορυφαία (συχνότερα ως ΤΟ κορυφαίο) comic strip, αλλά και φιγουράρει στην πρώτη θέση της λίστας με τα 100 καλύτερα comics του 20ου Αιώνα του COMICS JOURNAL;

Το KRAZY KAT είναι το ιδανικά ισορροπημένο ερωτικό τρίγωνο. Το ηθελημένα απροσδιορίστου φύλου (άλλοτε αναφέρεται ως αυτός και άλλοτε ως αυτή) γατί με το όνομα Krazy είναι τρελά ερωτευμένο με το ποντίκι Ignatz. O Ignatz, όμως, βλέπει τον/την Krazy αποκλειστικά σαν στόχο για τα τούβλα που εκτοξεύει. Το τρίγωνο κλεινει ο σκύλος αστυνομικός Pupp, ο οποίος προσπαθεί να προστατέψει τον/την Krazy από τον Ignatz και να κλείσει τον σκανταλιάρη ποντικό στη φυλακή. Όλα αυτά συμβαίνουν στην περίεργη περιοχή του Coconino, που φέρνει λίγο στις έρημους της Arizona, αλλά με μια σαφώς σουρεαλιστική διάθεση, Δέντρα που αλλάζουν θέση, λόφοι που αλλάζουν μορφή, δρόμοι που αλλάζουν κατεύθυνση, είναι μερικά από τα γνωρίσματα του σκηνικού που εκτυλίσσεται το δράμα αυτό.

Τους χαρακτήρες του strip τους γνωρίσαμε στα περιθώρια του THE FAMILY UPSTAIRS, όπως και τα βασικά της ιστορίας, με τον Ignatz να βρίσκει χιλιαδες τρόπους να ταλαιπωρεί τον/την Krazy Kat και με το γατί να ζει σε μια κατάσταση ευλογημένης άγνοιας.

Το σημαντικό, όμως, που πρέπει να έχει κανείς στο μυαλό είναι ότι το μεγαλείο του KRAZY KAT ξεκινά από εκεί που τα βασικά του strip τελειώνουν. Στη λυρικότητα των διαλόγων, στις “πειραγμένες” λέξεις που οι χαρακτήρες μεταχειρίζονται, στο στήσιμο των κυριακάτικων σελίδων, στον τρόπο που μια γραμμή μπορεί να λειτουργεί ως δάπεδο ή ως ορίζοντας, ή στις καρδούλες που εκπέμπει ο/η Krazy.

Και σίγουρα, το πιο ενδιαφέρον είναι η ανεξάντλητη φαντασία του Herriman, που δεν σταματά να παρουσιάζει διαρκώς μοναδικά αριστουργήματα. Και μάλιστα όχι εύπεπτα αριστουργήματα, αλλά αρκετά “δύσκολα” και απαιτητικά στο να τα εκτιμήσει κανείς. Δεν μπορώ να πιστέψω πως και στην εποχή τους θα είχαν τεράστια και κοινή αποδοχή. Και αυτό γιατί, 100 χρόνια περίπου μετά την πρώτη τους δημοσίευση, κάθε σελίδα του Herriman επιδέχεται πολλαπλές προσεκτικές αναγνώσεις και αναλύσεις. Για τον μοναδικό ρυθμό που επιβάλλουν, για τον τρόπο που σπάνε τον τέταρτο τοίχο και για τον τρόπο που αξιοποιούν δυνατότητες του Μέσου πέρα από ό,τι άλλο έχουμε δει.

Και επανέρχομαι στην αρχική μου ερώτηση. Τί έχει απομείνει να πει κανείς για το KRAZY KAT του Herriman; Υποπτεύομαι, πάρα πολλά…