Top 50 Newspaper Comic Strips

Peanuts

Πραγματικά, δεν μπορώ να φανταστώ τι θα μπορούσα να γράψω εδώ για το PEANUTS του Charles M. Schulz που να μην είναι ήδη γνωστό. Είναι ένα από τα πιο γνωστά comic strips όλων των εποχών, με πέντε ολόκληρες δεκαετίες ζωής, από τις 2 Οκτωβρίου του 1950 μέχρι τις 3 Ιανουαρίου του 2000, και διαθέτει έναν από τους πιο άμεσα αναγνωρίσιμους χάρτινους χαρακτήρες, τον Snoopy φυσικά, που όση ψηφιακή μελάνη και να απλώσω σε αυτό το σύντομο κείμενο, δεν θα μπορέσει αυτό να αποδράσει από τα τετριμμένα. Οι δικαιολογίες, όμως, είναι φτηνές και ο χρόνος λίγος.

Στο PEANUTS, οι ενήλικοι λάμπουν δια της απουσίας τους. Όλοι οι ανθρώπινοι χαρακτήρες είναι αποκλειστικά παιδία, μόνο που οι σκέψεις τους, οι ανησυχίες τους και οι προβληματισμοί τους, ξεπερνούν το ηλικιακό τους φάσμα, διαθέτοντας οξυδέρκεια αλλά και κοινωνικούς προβληματισμούς. Ως χαρακτήρες, ο Charles Schulz τους δόμησε με τέτοιον τρόπο και τους χειρίστηκε με τέτοια μαεστρία, που οι μεταξύ τους αντιδράσεις είναι αυτές που μοιάζουν αβίαστα να τροφοδοτούν το χιούμορ του strip, μέσα από συμπεριφορές που μοιάζουν φυσικές και σύμφωνες με τις προσωπικότητες τους.

Ο βασικός πρωταγωνιστής του Peanuts είναι ο Charlie Brown, ένας χαρακτήρας με πολλά αντιφατικά στοιχεία, όπου μια κυνική περιγραφή του ως “loser”, σίγουρα τον αδικεί κατάφορα. Αυτός, όμως, αντικατοπτρίζει την αισιοδοξία της ανθρώπινης φύσης, σμιλευμένη από το πείσμα και την επιμονή, που παρά τις συνεχείς άκαρπες προσπάθειες, αρνείται την όποια παραίτηση. Εμείς, οι αναγνώστες, ξέρουμε ότι κάθε φορά που ο Charlie θα προσπαθήσει να κλωτσήσει την μπάλα, η Lucy θα την τραβήξει την τελευταία στιγμή, ή ότι κάθε απόπειρα ανύψωσης του χαρταετού, θα έχει ως κατάληξη να βρεθεί στα κλαδιά του δέντρου. Παρά τις αντιδράσεις του, που είναι μέσα στην απογοήτευση και την αυτολύπηση, δεν καταθέτει τα όπλα και είναι πρόθυμος να προσπαθήσει και πάλι, μέχρι την επόμενη, αναπόφευκτη, αποτυχία.

Μακάρι να υπήρχε εδώ ο απαραίτητος χώρος για να αναπτύξω σύντομους σχολιασμούς και για το υπόλοιπο cast και όλα τα κλασικά running gags, όπως την security blanket του Linus, τον Snoopy και την προσπάθειά του να γράψει τη μεγάλη αμερικάνικη νουβέλα, ή και το πάγκο ψυχιατρικής βοήθειας της Lucy. Όμως, θα αρκεστώ σε μια απλή αναφορά. Όλα τα παραπάνω, μέσω της άψογης αίσθησης του ρυθμού του Charles Schulz και του ταλέντο του να αποτυπώνει τα πάντα στο χαρτί με ένα οικονομικό και γλυκύτατο σχέδιο, συνθέτουν αυτό το comic strip, με τον περίεργο και ακατανόητο αυτό τίτλο και το ιδιαίτερο χιούμορ. Ένα χιούμορ γλυκόπικρο, που περιβάλλει αξιαγάπητους και ενδιαφέροντες χαρακτήρες, οι οποίοι, παρά το μικρό της ηλικίας τους, κάθε άνθρωπος μπορεί να βρει ένα σημείο ταύτισης μαζί τους.

Πείτε μου, πώς μπορεί ένα comic strip με αυτές τις αρετές, να έχει άλλη επιλογή πέρα από το να θεωρείται διαχρονικό;