Best Of 2021

Για άλλη μια φορά, όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή, οι ακούραστοι συντάκτες του Comicdom.gr παρουσιαζουν, αποκλειστικά για εσάς, τα καλύτερα τους για το έτος που πέρασε! Καλή σας (και καλή μας) χρονιά!

Σπύρος Ανδριανός

Δύσκολη χρονιά η φετινή, αλλά ευτυχώς είχαμε πολλά και ωραία πράγματα να ξεχνιόμαστε… Από comics ξεχωρίζω το JOKER των Tynion IV και March, που αποτέλεσε τη μεγαλύτερη έκπληξη της DC, και φυσικά, για μία ακόμα χρονιά, το IMMORTAL HULK των Ewing και Bennett, που ολοκλήρωσε το κύκλο του με ένα εκπληκτικό φινάλε στο τεύχος #50.

Ωραίες σειρές διάβασα και από τη Bad Idea Comics (ENIAC, TANKERS, THE LOT, PYRATE QUEEN κ.α.) καθώς και υπέροχα manga από Osamu Tezuka και Junji Ito, μέσα από τις προσεγμένες εκδόσεις τόσο της DMP όσο και της Viz. Από ταινίες, φυσικά, το JUSTICE LEAGUE League Zack Snyder’s cut νομίζω ότι ήταν η ταινία που όλοι περιμέναμε και η League που όλοι θέλουμε, ενώ στην εκπνοή του χρόνου, το SPIDER-MAN: NO WAY HOME του Jon Watts μας έδωσε ένα απολαυστικό nerdgasm, που τόσο είχαμε ανάγκη.

Φυσικά, για το τέλος, το γεγονός που όλοι περιμέναμε γιατί μας είχε λέιψει αφάνταστα και μας χαροποίησε ιδιαίτερα η επανεμφάνιση του, ήταν το φετινό Comicdom Con, που πραγματοποιήθηκε και στην πλατεία Κλαυθμώνος πέρα από την Ελληνοαμερικάνικη ένωση, και σημείωσε τρομερή επιτυχία, δείχνοντας ότι ο κόσμος των comics και της geek κουλτούρας δεν μασάει από covid και οποιαδήποτε άλλη δυσκολία βρεθεί μπροστά του.

Αντωνης Αντωνιαδης

Δράση, δράμα, απαγορευμένους από υγειονομικά πρωτόκολλα έρωτες, απ’ όλα είχε το 2021! Και φυσικά, πολλά, πολλά, comics. Τί ξεχωρίζω, λοιπόν. Για αρχή, το FICTIONAL FATHER του Joe Ollmann, το οποίο και διάβασα λίγο μετά αφού κάναμε το φανταστικό μας αφιέρωμα στα 50 καλύτερα αμερικάνικα strips και το καταχάρηκα, καθώς και το MONSTER του Barry Windsor-Smith, το οποίο, μπορεί σαν σενάριο να με απογοήτευσε, όμως σχεδιαστικά είναι εκπληκτικό. Και μια και μιλάμε για artwork, το THE STRANGE DEATH OF ALEX RAYMOND των Dave Sim και Carson Grubaugh, το οποίο καταπιάνεται με τον όντως παράξενο θάνατο του Alex Raymond, δημιουργού, μεταξύ άλλων, του Flash Gordon, ως συνολική έκδοση, είναι μακράν το πιο όμορφο πράγμα που έπιασα στα χέρια μου το 2021.

Σε άλλο κλίμα, το FACTORY SUMMERS του Guy Delise, το LEONARD COHEN: ON A WIRE του Philippe Girard, και το RUN: BOOK ONE, sequel του αριστουργηματικού MARCH, είναι τα “βιογραφικά” comics που ξεχώρισα τη χρονιά που πέρασε και θα πρότεινα σχεδόν σε οποιονδήποτε χωρίς δεύτερη σκέψη. Σε πιο mainstream μονοπάτια, το JOKER είναι σίγουρα το καλύτερο ongoing comic της DC, με το GREEN LANTERN να ακολουθεί, και τα πρόσφατα FLASH του Jeremy Adams να αποτελούν την έκπληξη της χρονιάς ενώ, δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ βρήκα το INFINITE FRONTIER αξιοπρεπέστατο. Στη Marvel, πάλι, το INFERNO, λίγο πριν το τέλος του run του Hickman, δείχνει πολλά υποσχόμενο, ενώ αν ξεχώριζα κάποιους τίτλους, θα ήταν το THOR, το IMMORTAL HULK και το BETA RAY BILL του Phillip Kennedy Johnson.

Τέλος, δεν θα μπορούσε να κλείσω αυτό το κείμενο χωρίς να αναφέρω πόσο τέλειο ήταν το GEIGER των Geoff Johns και Gary Frank, πόσο ιντριγκαδόρικο είναι το MAZEBOOK του Jeff Lemire και πως, για άλλη μία χρονιά, το USAGI YOJIMBO μας χάρισε ασύλληπτες αναγνωστικές στιγμές, ειδικά με δεδομένο πως πρόκειται για ένα comic που έχει κλείσει 35 χρόνια εκδοτικής ζωής. Overall, και με δεδομένο πως υπάρχουν και άλλα πραγματάκια για τα οποία θα είχα να πω καλά πράγματα, αναγνωστικά τουλάχιστον, το 2021 ήταν μια μάλλον καλή χρονιά.

Βασιλεία Βαξεβάνη

Οι αγαπημένοι συντάκτες και φίλοι του comicdom.gr θα σας πουν για τα υπέροχα comics που βγήκαν τη χρονιά που μας πέρασε! Από όλα αυτά δεν πρόλαβα να διαβάσω τίποτα. Ναι, ναι, τίποτα και ας μην ξέρω για ποια έχουν γράψει. Θα μου πείτε “και τι δουλειά έχεις εδώ;”. Το ότι δεν διάβασα όλα αυτά τα comics, δεν σημαίνει ότι δεν διάβασα comics τη χρονιά που μας πέρασε. Το αντίθετο, μάλιστα. Απλά τα comics που διάβασα ήταν όλα… παιδικά! Και μάλιστα δυσκολεύομαι να διαλέξω για ποια να μιλήσω.

Θα ξεκινήσω με το τελευταίο που διάβασα μιας και βγήκε πριν εκπνεύσει ο χρόνος και απλά το λάτρεψα. Το ΚΑΠΛΑΝΙ ΤΗΣ ΒΙΤΡΙΝΑΣ σε μορφή graphic novel από τις υπέροχες Στέλλα Στεργίου και Γεωργία Ζάχαρη. Αν είστε σαν εμένα και διαβάζατε ΚΑΘΕ καλοκαίρι το βιβλίο αυτό της Άλκης Ζέη, τότε θα μαγευτείτε από την πανέμορφη μεταφορά του.

Το άλλο comic που περίμενα είναι το THE LITTLE WOODEN ROBOT AND THE LOG PRINCESS, το πρώτο βιβλίο για παιδιά από τον υπερταλαντούχο Tom Gauld. Τρυφερότητα και αυτό το quirky στιλ του Gauld, που είναι άχαστο. Τρίτο comic στη σειρά που γεφυρώνει το χάσμα γενεών. Το Καπλάνι από τη γενιά μας στη νέα γενιά, ο Gauld στο πρώτο του παιδικό και ο Miles Morales, ο Spider-Man των… βαφτιστηριών μας. Το MILES MORALES: SHOCK WAVES από την Scholastic είναι διασκεδαστικό, διαβάζεται μονορούφι και σίγουρα από μικρούς αναγνώστες ξαναδιαβάζεται – και ξανά, και ξανά. Μακάρι να βγει και στα ελληνικά.

Για εφήβους ξεχωρίζω δύο κόμικς, το WYND από τους James Tynion IV και Μιχάλη Διαλυνά και το ΜΕΡΕΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ από τον Παναγιώτη Πανταζή και τον Γιώργο Γούση. Εκ διαμέτρου αντίθετα. Το πρώτο είναι γεμάτο μαγεία, κινδύνους και τη σωτηρία του κόσμου, ενώ το δεύτερο μιλά για τους πραγματικούς εφήβους, με τις αληθινές αγωνίες, δηλαδή το κορίτσι και τις πανελλήνιες.

Θα κλείσω με τη σειρά κόμικς που διάβασα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο φέτος. ΚΟΥΝΕΛΙ & ΑΛΕΠΟΥ: ΦΙΛΟΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΥ και τη συναρπαστική συνέχειά του ΚΟΥΝΕΛΙ & ΑΛΕΠΟΥ: ΤΑΞΙΔΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΝΟΥ. Δώρο για τον 3χρονο γιο μου, κατέληξε αγαπημένο ανάγνωσμα σε σημείο που οικογενειακά απαγγέλουμε και δραματοποιούμε αποσπάσματα. Τρυφερό, αστείο, απλό αλλά όχι απλοϊκό, με λίγα λόγια τέλειο για μικρούς αναγνώστες!

Ορέστης Καρέλης

Πάει και το δεύτερο σωτήριο έτος της πανδημίας. Μείναμε όλοι (?) μέσα αρκετό καιρό, θα μείνουμε πλέον σίγουρα άλλο τόσο, οπότε τιμηθήκαν αρκετά πραματάκια.

Καλύτερο Ελληνικό –  ΞΗΜΕΡΩΣΕ Ο ΘΕΟΣ ΤΗ ΜΕΡΑ του Τασάρα και του Θανασάρα, αλλά πιο σημαντική Ελληνική έκδοση το 21: Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ του Αντώνη του Soloup.

Καλύτερο Ξενόγλωσσο –  SOMEONE TO TALK TO, του Grégory Panaccione και A WOMAN’S VOICE, των Aude Mermilliod και Martin Winckler από την Europe Comics. Ειδική μνεία στο επετειακό BEAST WARS, καθώς και τα όμορφα mini series που βγάζει η IDW από TRANSFORMERS.

Χειρότερο Comic – THE AMAZING SPIDER-MAN του Nick Spencer. Ο ορισμός του ανούσιου και κακού αναμασήματος, ειδικότερα από την στιγμή που τελείωσα φέτος το το ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ run του Dan Slott, που ήταν οπτικά ο ήχος του τοπ σεφ που φιλάει τις δαχτυλούμπες του. Είναι το αντιδιαμετρικά αντίθετο ποιοτικά, ποσοτικά και ηθικά, σε σχέση με το ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ VENOM του Donny Cates.

Το οποίο με φέρνει στην Χειρότερη Comic Book Movie (ever) – VENOM 2 : LET THERE BE CARNAGE. Πραγματικό brain-melting eyerape, κατόρθωσε να σακατέψει ισάριθμους χαρακτήρες με τα προαναφερθέντα δάχτυλα των χεριώνε και έφαγε τάπα και στο post-credits της Καλύτερης Comic Book Movie – SPIDER-MAN: NO WAY HOME, που τιμάει απίστευτα την κινηματογραφική ιστορία του χαρακτήρα, τον ίδιο τον χαρακτήρα, αλλά και τους ίδιους τους θεατές. Πραγματική κινηματογραφική απόλαυση, εν μέσω μετριοτήτων από τη μεριά του MCU.

Και επειδή “μένουμε σπίτι”, μόλις τελειώσαμε τον Καλύτερο Μαραθώνιο Anime – το ONE PIECE είναι ό,τι καλύτερο έχει συμβεί σε ongoing shonen, ever. Πιάστε το και εσείς, για να φτάσετε στον τωρινό, 20ο και επετειακό κύκλο του, ‘cause WE ARE και καλή δύναμη σε έναν πολύ δύσκολο χειμώνα…

Αριστείδης Κώτσης

Παει το 2021 λοιπόν. Ιδού ένας προσωπικος απολογισμός

• Είχαμε ξανά φεστιβάλ. Έγινε και το Comicdom Con Athens. Ως Comicdom, είχαμε μια καλή νομίζω χρονιά. Στο Μίλα Μου Για Comics πέρασα ωραία. Και είχαμε και την ίδρυση του Ψηφιακού Μουσείου Comics, που προσφέρει εξαιρετικό και δυσεύρετο (ως τώρα) υλικό.
• Πολλά και ωραία manga διάβασα φέτος. Παλαιότερες και νέες εκδόσεις: Yoshiharu Tsuge, Osamu Tezuka , Shuzo Oshimi, Inio Asano, Taiyo Matsumoto, Naoki Urasawa και ενα σκασμό φανταστικα gekika, που κυκλοφόρησαν στα Αγγλικά τα τελευταία χρόνια και δεν είχα πάρει μυρωδιά
• Επιτέλους περιόρισα τα superhero comics: AMAZING SPIDER-MAN, IMMORTAL HULK, BATMAN, STRANGE ADVENTURES και πολλά άλλα, για τον ένα ή τον άλλο λόγο, δεν με περιμένουν. Έχω ακόμα αρκετά, αλλά ελπίζω να διαβάσω κάτι καλύτερο
• Από πιο ανεξάρτητες εκδόσεις διάβασα κάποια καλά πράγματα, αλλά ξεχώρισα το FICTIONAL FATHER του Joe Ollman.
• Καλά νέα για τα Ελληνικα comics. Πολλοι εκδότες με αξιόλογες εκδόσεις. Από αυτές, το 21: Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ήταν μάλλον η πιο φιλόδοξη και το ΞΗΜΕΡΩΣΕ Ο ΘΕΟΣ ΤΗ ΜΕΡΑ αυτή που έμεινε περισσότερο στο μυαλό μου. Νέοι δημιουργοί και αυτοεκδόσεις που ξεχωρίζουν (ενδεικτικά αναφέρω 2DQ, Zombiecake Comix, Μεραμβελιωτάκη κ.α.). Artists που κάνουν comics πρώτης γραμμής και βρίσκονται Ελλάδα (DaNi – που έκανε παπάδες φέτος, Μυλωνογιαννης, Διαλυνάς, κ.α.). Πολλές πολύ τολμηρές εκδόσεις ξένων comics στα Ελληνικά… Δεν την παρακολουθώ πολύ τη σκηνή των μεταφρασμένων αλλά ο όγκος με εντυπωσιαζει.
• Ξεχωριστή και προσωπική σημασία έχει για μενα το γεγονός της έκδοσης του ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΗΝ ΑΚΤΗ του Ευάγγελου Ανδρουτσόπουλου, στα Ελληνικα, από την Comicdom Press. Εξαιρετικός καλλιτέχνης σε μια υπέροχη δουλειά.

Μαρίνος Λούρος

Το 2021 ήταν μια φτωχή, περίεργη χρονιά για τα comics. Μια ο covid, που μας απομόνωσε, και μια η ίδια η βιομηχανία που μοιάζει να έχει “βαρύνει”. Ή ίσως να μεγαλώνω εγώ. Φέτος, για πρώτη φορά μετά από καιρό, δεν αγόρασα καμία παραγωγή αποκλειστικά της DC. Επίσης, γύρισα την πλάτη μου στο λίκνο των comics (προσωπικά μιλώντας), τη Marvel. Για την τελευταία, δε, μέχρι να αποδεσμευτεί από τον βραχνά της Disney, έχει φάει ban από εμένα.

Από εκεί και πέρα, ό,τι πιο ενδιαφέρον για το 2021 συνίσταται σε αναβιώσεις: BLACK HAMMER (REBORN), OLD GUARD (TALES THROUGH TIME), JUPITER’S LEGACY (REQUIEM), LOCKE&KEY/SANDMAN και, φυσικά, το πρώτο μετά από πολλά, πολλά χρόνια, τεύχος του ΥΨΙΛΟΝ.

Το χρυσό βατόμουρο της χρονιάς πάει στο CORSET, από την SCOUT COMICS. Ακόμα απορώ πως εκδόθηκε αυτό το πράγμα, με τόση προχειρότητα στη γραφή και το σχέδιο. Ευτυχώς, μας πλήγωσε μόνο άπαξ, μιας και ήταν one-shot.

Όμως, θα κλείσω αισιόδοξα, με το διαμάντι της χρονιάς, το οποίο δεν είναι άλλο από το MOTHS της ARTISTS, WRITERS & ARTISANS. Γραμμένο από τον μεγάλο J. Michael Straczynski, είναι μια συγκινητική ιστορία για την δύναμη της ενσυναίσθησης, τον χρόνο που μας απομένει και τη σημασία του τι κάνουμε με αυτόν, όσος και αν είναι. Το φωτορεαλιστικό σχέδιο του Mike Choi με άφησε άφωνο και ίσως είναι η πρώτη φορά, μετά από χρόνια, που κάποιος κλέβει στα μάτια μου τα πρωτεία της Sana Takeda (MONSTRESS). Για όσους δεν το γνωρίζουν, το πρώτο τεύχος διατίθεται δωρεάν εδώ.

Ευχές, λοιπόν για ένα υγιές 2022, απαλλαγμένο (λέμε, τώρα) από πανδημίες. Μήπως έτσι αναβιώσει και το hobby και οι παρέες μας!

Πάνος Παπαγεωργίου

Παραμονή πρωτοχρονιάς και σκαλίζω τη μνήμη μου για αυτό το best of του έτους που φεύγει σε λίγες ώρες. Ταυτόχρονα, αναρωτιέμαι αν διαβάζω comics επειδή μου αρέσουν, ή αν το κάνω μόνο για να ανταποκρίνομαι σε αυτό το θεσμικό κάλεσμα του παπαστρουμφ Άρη Κώτση, αλλά αυτό το ερώτημα είναι βαθύτατα υπαρξιακό και θα το αναλύσω σε άλλο άρθρο. Πάμε τώρα στα σοβαρά.

Αυτά που ξεχώρισα από τον κόσμο των comics για το 2021 είναι στιγμές και εμπειρίες που στερήθηκα το 2020, όπως το πολυαναμενόμενο Comicdom Con Athens 2021, τον περασμένο Σεπτέμβρη, που μας ξανάφερε κοντά – με όλες τις προφυλάξεις – και έδειξε ότι η σκηνή, τον καιρό της πανδημίας, δίψαγε για μια μεγάλη κομιξογιορτή. Στη συνέχεια, ένα ταξίδι γεμάτο comics στην πρωτεύουσα του Βελγίου, μια πόλη που τα comics/bd είναι κυριολεκτικά παντού (αλλά σχετικό άρθρο και φωτορεπορτάζ θα δείτε στο – σχετικά – άμεσο μέλλον, στο site).

Eννοείται, όμως, ότι κατά τους μήνες της καραντίνας του 2021, υπήρξε και αρκετή ανάγνωση του αγαπημένου μας Μέσου. Αρκετά ήταν τα αξιόλογα πράγματα που έπεσαν στα χέρια μου, ή που συνάντησα στις ψηφιακές σελίδες. Το SHADOW DOCTOR, που κυκλοφόρησε από την Aftershock, βασισμένο στην πραγματική ιστορία του παππού του συγγραφέα, Peter Calloway, το AQUATLANTIC (Fantagraphics) του Giorgio Carpinteri, με το φοβερό περιβάλλον του, τo εξαιρετικό ongoing THE JOKER και η σειρά των Ed Brubaker/Sean Phillips, RECKLESS.

Θωμάς Παπαδημητρόπουλος

Το 2021 ήταν μια ακόμα χρονιά που ανυπομονούμε να πάει στον αγύριστο, όπως ήθελε ο Scrooge του A CHRISTMAS CAROL του Dickens να ξεφορτωθεί τα παιδάκια που λένε τα κάλαντα! Τί πιο ταιριαστό, λοιπόν, από την επίσκεψη των τριών γνωστών φαντασμάτων για να κλείσουμε τη χρονιά και να ελπίζουμε σε ριζική μεταμόρφωση;

Έχουμε και λέμε… Το Ghost of Christmas Past θα ήταν το KING-CAT CLASSIX, ο πρώτος τόμος της επανέκδοσης της ομώνυμης 90s self-published σειράς του John Porcellino. Απλοϊκές και ρομαντικές mini αυτοβιογραφικές ιστορίες, με επιτηδευμένα απλό (στα όρια του επιτηδευμένα κακού) σχέδιο, από μια εποχή που πήγαινες στην εξοχή, επειδή το ήθελες, όχι επειδή δεν χρειαζόταν να φοράς μάσκα!

To Ghost of Christmas Present θα ήταν το CRISIS ZONE του Simon Hanselmann, η ζοφερή απεικόνιση του 2020 (που, ας μη γελιόμαστε, δεν διέφερε πολύ από το 2021), μέσα από την οπτική των έκφυλων χαρακτήρων της σειράς MEGG & MOGG. Το σκατολογικό χιούμορ, ο σουρεαλισμός και ο εξοντωτικός σχολιασμός της επικαιρότητας προκαλούν άφθονο γέλιο, μέχρι να συνειδητοποιήσουμε ότι είναι πολύ κοντά στην πραγματικότητά μας…

Το Ghost of Christmas Present, τέλος, θα ήταν το SECRET LIFE του Theo Ellsworth, μια ιστορία για έναν μικρόκοσμο (θα μπορούσε να είναι στο παρόν, στο παρελθόν, ή στο μέλλον), όπου κυριαρχούν τα ανούσια καθήκοντα και η εγκατάλειψη, μέχρι το σημείο που η φύση αναλαμβάνει να ξεκαθαρίσει το τοπίο (pun intended).

Με επισκέφτηκαν και τα τρία φέτος και το απόλαυσα! Αν σας χτυπήσουν την πόρτα, μην τα φοβηθείτε, κάντε το ίδιο!

Μυρτώ Τσελέντη

Το 2021 ήταν μια ιδιαίτερα στριφνή χρονιά, που σίγουρα θα μείνει στη μνήμη μου ως μια από τις χειρότερες (so far… ποτέ δεν ξέρεις), αλλά τουλάχιστον στα comics – αν εξαιρέσεις τις απώλειες σημαντικών δημιουργών manga – ήταν πολύ, πολύ καλύτερα από προηγούμενες χρονιές. Τί ξεχώρισα, λοιπόν, σε λίστα, γιατί μου αρέσουν οι λίστες, και σε ανάποδη σειρά για να έχουμε αγωνία (νόμιζες ότι θα πω ότι είμαι ανάποδος άνθρωπος ε;).

14. Αν ασχολείστε με gekika και εναλλακτικά manga, η αδυναμία να βρούμε στη χώρα μας τα comics εκδοτικών όπως η Glacier Bay και η Star Fruit, με κόστος μεταφορικών μικρότερο του ενός νεφρού, σας πληγώνει όσο εμένα (πολύ). Η σωτηρία ακούει στο όνομα του πορτογαλικού εκδοτικού SENDAI που – πιλοτικά ακόμα – άρχισε να στέλνει κάποια από τα comics τους με δωρεάν μεταφορικά για χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όσο γράφονται αυτές οι γραμμές, περιμένω το πρώτο μου πακέτο και αυτό ήταν από τα καλύτερα νέα της χρονιάς.

13. Εν αναμονή της τηλεοπτικής σειράς, ξαναδιάβασα το SANDMAN. Όπως και πολλούς άλλους, ήταν από τα comics που με επηρέασαν όσο λίγα και με σχημάτισαν ως αναγνώστη. Είχα πάνω από 15 χρόνια να το διαβάσω, αλλά ακόμα θυμόμουν απ’ έξω πολλούς από τους διαλόγους. Το βρήκα πιο ακραίο και ταυτόχρονα πιο τρυφερό απ’ όσο θυμόμουν. Και είμαι απολύτως σίγουρη ότι δεν μπορεί να μεταφερθεί σε άλλο μέσο και that’s OK. Θα δω τη σειρά κρατώντας κούτσικο καλάθι και θα έρχομαι να ραντάρω στο αυτί σας εκεί που δεν το περιμένετε.

12. H Itomania καλά κρατεί! Φέτος είδαμε και απολαύσαμε τα SENSOR, LOVESICK και REMINA (και ανυπομονούμε για το DESERTER). All hail the (horror) king!

11. Κάπου μεταξύ βιβλιόφιλων, συγγραφέων και Κάφκα, ζει το THE BOOK TOUR. O Andi Watson ισορροπεί εξαιρετικά μεταξύ εφιαλτικού και χιουμοριστικού σε αυτό το μικρό διαμαντάκι.

10. Το βραβείο του πιο πολύ αναμενόμενου που τελικά ήταν απλά ΟΚ, πάει παμψηφεί στο MONSTERS του Barry Windsor-Smith, που μου άρεσε, αλλά δεν ξέρω αν ανταποκρίνεται στο hype του.

9. Το πιο συγκινητικό αντίο: το A JOURNAL OF MY FATHER. Ο Taniguchi είναι ένας δημιουργός που σίγουρα θα μου λείψει πολύ.

8. Μου αρέσουν τα αυτοβιογραφικά comics, αλλά ο Delisle πάντα με ξένιζε με την κλινική ψυχρότητά του. Το FACTORY SUMMERS, μια αφήγηση ενηλικίωσης, υπέροχα ζεστό και συναισθηματικό, με κέρδισε.

7. Κάθε νέο έργο του Matsumoto που εκδίδεται, είναι αφορμή για εορτασμούς και το Νο. 5 ήταν όσο υπέροχο, τριπαριστό και παράδοξο το περίμενα.

6. Μου αρέσουν όσα comics διερευνούν τα όρια και το RED ROOM ήταν ασυζητητί ακραίο. Προφανώς, όχι για όλους αλλά για μένα ήταν ένα treat από τα λίγα. Στην ίδια κατηγορία, αλλά για εντελώς διαφορετικούς λόγους, το MAGICIAN A, ήταν φρέσκο όσο και σοκαριστικό.

5. Ο καλύτερος Urasawa από όλους; Έχω διαβάσει μέχρι στιγμής τρεις τόμους του ASADORA και είμαι ενθουσιασμένη. Ακόμα δεν έχουμε πέσει στις κλασικές σεναριακές κοιλιές του Urasawa (λέγε με sub-plots) και είναι τόσο σφιχτό που συχνά κρατάω την ανάσα μου όσο το διαβάζω.

4. Πολλές και ωραίες οι φετινές ελληνικές κυκλοφορίες. Στην προσωπική μου κορυφή, ξεχωρίζουν τα ΜΕΡΕΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ, ΟΙ ΠΟΤΕΣ ΤΗΣ ΛΑΣΠΗΣ, ΠΑΛΙΕΣ ΠΟΥΤΑΝΕΣ, ΣΠΑΖΟΡΑΧΟΥΛΑ, αλλά θεωρώ πραγματικά σημαντική την έκδοση του ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΗΝ ΑΚΤΗ.

3. Βραβείο “late to the party” σε μένα, που παρά τις επίμονες προσπάθειες του Αρηκώτση, άργησα εγκληματικά να διαβάσω το πραγματικά αριστουργηματικό BLOOD ON THE TRACKS. Θα επανορθώσω όμως!

2. Το Comicdom Con Athens επέστρεψε, ανανεώθηκε και ελπίζω σύντομα να είναι και πάλι εδώ!

1. O (αιώνιος) Asano της κορυφής. Όσο συνεχίζει να ριμαδοβγάζει έστω και έναν τόμο τον χρόνο, το DEAD DEAD DEMON’S DEDEDE DESTRUCTION θα είναι στην κορυφή της λίστας μου, των προτιμήσεών μου και της καρδιάς μου. Το φετινό, συ-γκλο flashback, με δικαιώνει 100% για αυτή την επιλογή.

Εύχομαι το 2022 να είναι γεμάτο υγεία, χαρές, αγκαλιές και ακόμα καλύτερα comics για όλους.