Top 100 Comics Of The 70s: 30-21

Conan The Barbarian

Για να μην παρεξηγηθώ, δεν έχω κανένα πρόβλημα με τον “Buscemικό” Conan. Τον βάρβαρο που τα μπράτσα του θα ζήλευε ακόμα και ο Hulk (καλά, μπορεί και να υπερβάλλω λιγάκι) και που μας χάρισε καταπληκτικές ιστορίες, όπως με τον θάνατο της Bellit στο #100. Όμως, κακά τα ψέματα, ο Conan αυτός, όσο και αν άρεσε και έγινε δημοφιλής στην πορεία (σε μεγάλο βαθμό ελέω της ταινίας με πρωταγωνιστή τον Arnold Schwarzenegger), δεν έπαυε να αποτελεί μια Marvel εκδοχή του κλασικού ήρωα του Howard (και τώρα που το σκέφτομαι και η ιστορία του #100 διασκευή ενός διηγήματος του Robert Howard ήταν).

Θα μου πείτε, τί σχέση μπορεί να έχουν όλα αυτά με το run των Roy Thomas και Barry Smith; Να, είναι που αυτή η εξαιρετική χημεία του προαναφερθέντος διδύμου, μας δίνει μια ιδιαίτερα γοητευτική – μαγική θα έλεγα, σε καλλιτεχνικό και δημιουργικό επίπεδο – εκδοχή του Κιμέριου, που προσεγγίζει με σεβασμό την εικόνα που ο ίδιος ο Howard έδωσε στον χαρακτήρα του, όταν και τον δημιούργησε τη δεκαετία του ‘30. Εδώ, ο Conan δεν είναι ο κτηνώδης πολεμιστής, που σαρώνει τα πάντα με τη δύναμη και το σπαθί του, αλλά ο αγωνιστής, κατεργάρης, έως ένα σημείο, ληστής. Εραστής ακόμα, που προσπαθεί να επιβιώσει σε έναν κόσμο που δεσπόζει η μαγεία, τα τέρατα, αλλά και οι πανέμορφες γυναίκες.

Ένα run, λοιπόν, που μας χάρισε αξέχαστες αριστουργηματικές ιστορίες (η comic adaptations, αφού πολλές στηρίχτηκαν σε ιστορίες του Howard), όπως τα “Tower Of The Elephant”, “Red Nails”, “The Lurker Within”, “The Song Of Red Sonja”, ή ακόμα και τα τεύχη #14-15, με το επικό team-up του Conan με τον έτερο πασίγνωστο χαρακτήρα ηρωικής φαντασίας, Elric.