Top 100 Comics Of The 70s: 20-11

Lone Wolf And Cub

Το LONE WOLF AND CUB είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά δείγματα της αφηγηματικής σχολής (ή μάλλον οικογένειας), που άθελά του ίδρυσε ο Futaro Yamada, τη δεκαετία του ’60. Για την ακρίβεια, δεν αποκλείεται να είναι το πρώτο τέτοιο δείγμα με τη μορφή manga. Ο Yamada έγινε γνωστός γράφοντας ιστορική μυθοπλασία με υπόβαθρο την εποχή του bakufu στην Ιαπωνία (ειδικότερα τον 17ο Αιώνα), και καθιστώντας ιδιαίτερα δημοφιλείς τις φατρίες ninja των Iga και των Kōga, καθώς και τη φατρία samurai των Yagyū. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, το LONE WOLF AND CUB συγγενεύει με το BLADE OF THE IMMORTAL, το NINJA SCROLL, το MAKAI TENSHO και το BASILISK.

Η βασική διαφορά στο έργο των Kazuo Koike και Goseki Kojima είναι, πρώτον, ότι το μεταφυσικό στοιχείο περιορίζεται στα απολύτως “αναγκαία” (αύρες πολεμιστών, διαλογισμός, ύπνωση) και δεύτερον, ότι προσεγγίζεται ως ιστορικό δράμα αντί για απλή περιπέτεια. Αυτό είναι κάτι που, κατά βάση, δηλώνεται από την αρχή, με τον πρωταγωνιστή Ittō Ogami να ακολουθεί δόλια ατιμασμένος το meifumadō, τον “κολασμένο δρόμο” της εκδίκησης, μαζί με τον γιο του. Σύντομα, καθίσταται σαφές ότι ο Ittō δεν κινδυνεύει πραγματικά να πεθάνει πριν την προδιαγεγραμμένη τελική μάχη, αλλά η διαδρομή ως αυτήν είναι πραγματικά ένας κυκεώνας από αίμα και βάσανα, με την αθωότητα του ανήλικου γιου του να χρησιμοποιείται ως αντίστιξη για τις τερατωδίες που απεικονίζονται στις σελίδες, με εξονυχιστική και ιστορικά ακριβή λεπτομέρεια. Φυσικά, η φθορά αυτής της αθωότητας αποτελεί ακόμα ένα κομμάτι του δράματος.

Από πολλές απόψεις, το LONE WOLF AND CUB είναι σαν να διαβάζεις το storyboard της εξωφρενικά μεγαλύτερης ταινίας που ΔΕΝ γύρισε ποτέ ο Akira Kurosawa.