The Batman

Διαβάθμιση: Εμπιστευτικό
Ενώπιον του Κου Διοικητή του ΜCU
Αναφορά του πράκτορα J. Walker περί ανταπόκρισης του κοινού στο ΤΗΕ ΒΑΤΜΑΝ

Αξιότιμε κε Διοικητή,

Οι πρώτες ημέρες παρατήρησης των αντιδράσεων του κοινού στην νέα ταινία των άλλων, ήταν ιδιαιτέρως έκδηλες και εξέφρασαν θαυμασμό για το νέο κινηματογραφικό προϊόν. Είναι αλήθεια ότι η απέναντι εταιρία χρησιμοποίησε ένα από τα big guns και ήταν αναμενόμενος ο αριθμός προσέλευσης στις αίθουσες, ωστόσο πέσαμε έξω στις προβλεπόμενες αντιδράσεις.

Η ομάδα μας κατάφερε να υποκλέψει συνομιλία δυο συντακτών του comicdom.gr, όπου σχολιάζουν την κινηματογραφική τους εμπειρία. Πρόκειται για τους Γιώργο Ξύδη (Γ.Ξ) και Πάνο Παπαγεωργίου (Π.Π). Παρατίθεται το σχετικό απόσπασμα της συνομιλίας τους, προκειμένου να εξαχθούν τα δικά σας συμπεράσματα…

---

Έναρξη συνομιλίας/αδιάφορη συζήτηση

[…]

Π.Π: Για να είμαι ειλικρινής, πήγα στον κινηματογράφο χωρίς μεγάλες προσδοκίες. Αν και η ταινία είχε βγει ήδη δύο μέρες και ακούγονταν καλά λόγια, η σχετικά πρόσφατη η απογοήτευση από ΒvS, παρά την ικανοποιητική παρουσία του Affleck, με είχε επηρεάσει. Το JOKER ήταν, βέβαια, μια ευχάριστη έκπληξη αλλά πόσο συχνά μπορεί να τύχει αυτό; Μια νέα ταινία με τον Batman θα έμπαινε σε άμεση σύγκριση με τις ταινίες του Νolan, που – παρά τα δικά τους προβλήματα – ήταν, κατά γενική ομολογία, πολύ καλές, ιδίως το DARK KNIGHT.

Γ.Ξ.: Σκέψου ότι υπήρχε κόσμος που του είπα ότι βγήκε νέα ταινία Batman και δεν την είχαν καν υπόψη τους! Γενικά, το promotion της ταινίας είχε πολύ χαμηλό προφίλ. Εγώ, να πω την αμαρτία μου, λόγω της καλής εντύπωσης που μου είχε αφήσει ο Affleck και της όχι ιδιαίτερης εκτίμησης που έχω στον Pattinson, δεν είχα πολύ υψηλές προσδοκίες. Βέβαια, κάπως έτσι ήταν τα πράγματα και με το BATMAN BEGINS και – κυρίως – με το JOKER, οπότε… Νομίζω ότι πολύς κόσμος ήταν αρνητικά προκατειλημμένος με τον Pattinson.

Π.Π: Ο Pattinson κουβαλάει την αμαρτία ενός μέτριου προς κακού franchise, στην αρχή της καριέρας του, στο οποίο ωστόσο ο ίδιος έπαιζε καλά. Νομίζω ότι στο LIGHTHOUSE απέδειξε ότι είναι ένας καλός ηθοποιός και τελικά ένα μέρος του κόσμου ίσως μετατοπίστηκε πριν τον δει ως Batman. Σε κάθε περίπτωση δεν θυμάμαι ποτέ τον κόσμο, και ιδίως τους fans, να συμφωνούν με τις επιλογές των ηθοποιών που επρόκειτο να υποδυθούν τον Batman. Θυμάμαι γκρίνια για τον Βale, ειρωνεία για τον Affleck και γέλια για τον Pattinson.

Γ.Ξ.: Αυτό είναι αλήθεια. Για να μην πάμε στον Keaton! Οι ερμηνείες είναι μεγάλο κομμάτι της ταινίας, αλλά θα έλεγα, πριν μιλήσουμε γι’ αυτές, να πούμε δυο λόγια για την ιστορία (με όσο το δυνατό λιγότερα spoilers). Βρισκόμαστε στα πρώτα βήματα της καριέρας του Batman, ο οποίος, όμως, έχει κάνει αισθητή την παρουσία του στη Gotham City, αν και όχι ακόμα με τα αποτελέσματα που θα επιθυμούσε. Την ίδια στιγμή, κάνει την εμφάνισή του ο Riddler, ένας ιδιοφυής, αλλά και διαταραγμένος villain, που έχει σαν σκοπό να τα βάλει με τη διαφθορά στη Gotham, χρησιμοποιώντας κάθε μέσο. Η ταινία έχει επιρροές από αρκετές άλλες ταινίες, όπως τα SEVEN, ZODIAC και SAW. Είναι η δεύτερη ταινία με ήρωες των comics, τα τελευταία χρόνια, που έχει τόσο εμφανείς επιρροές από ταινίες άλλων genres. Μην ξεχνάμε το πόσο επηρέασαν το JOKER τα TAXI DRIVER και KING OF COMEDY.

Βέβαια, ο σκηνοθέτης/σεναριογράφος Matt Reeves και η ομάδα του φαίνεται να έκαναν εντατικό φροντιστήριο και στα Batman comics, με εμφανείς τις επιρροές από θρυλικά storylines, όπως το LONG HALLOWEEN και το YEAR ONE.

Π.Π: Συμφωνώ. Υπήρχαν, επίσης, στοιχεία από το ΗUSH, αλλά και ατάκα από το THE KILLING JOKE! Όμως, επιτέλους, είδαμε ένα καλό batman detective story! Δεν χάθηκε χρόνος στο πασίγνωστο origin και την απόφαση να γίνει Βatman o Bruce. Η ταινία περνάει αμέσως στη δράση. Η χρήση του Riddler ως κύριου villain, έδωσε ώθηση στην πλοκή, ώστε να φανεί το βασικό χαρακτηριστικό του caped crusader, το ότι είναι ο καλύτερος ντετέκτιβ του κόσμου. Ίσως οι πολλές αποκαλύψεις περιπτώσεων διαφθοράς να κούρασαν μερικούς θεατές, αλλά, επί της ουσίας, όλα οδηγούσαν σε μια κορύφωση, πυροδοτώντας ταυτόχρονα subplots, που ενισχύουν το χτίσιμο του χαρακτήρα μέχρι το τέλος. Υποδόρια δράση, crime thriller, όχι πολύ νταμπα-ντουμπα με εκρήξεις και ξύλο. Όλα με μέτρο και τις στιγμές που χρειάζονται.

Γ.Ξ.: Ακριβώς. Λέγαμε (και σωστά) ότι τα Batman του Nolan ήταν πολύ ρεαλιστικά. Μετά το THE BATMAN, μοιάζουν πιο… comicbooky. Μου άρεσε που η ταινία ήταν λίγο ωμή. Οι γροθιές ένιωθες ότι ήταν αληθινές. Το ξύλο δεν ήταν μια καλοστημένη χορογραφία από αυτές που έχουμε μπουχτίσει. Και ναι, επιτέλους, είχαμε τον Batman ως ντετέκτιβ. Όλα βοηθούνται, βέβαια, από την εκπληκτική ατμόσφαιρα της ταινίας. Τί να πούμε; Για τη Gotham; Τη μουσική; Τη φωτογραφία; Τα κοστούμια;

Π.Π: Nα πούμε και για αυτά. Η πιο Gotham, Gotham City που έχει κινηματογραφηθεί. Noir ατμόσφαιρα, με την καθολική έννοια του όρου. Το soundtrack, από τα κομμάτια που γράφτηκαν για την ταινία, μέχρι τη χρήση άλλων τραγουδιών, ήταν όλα επιλεγμένα με προσοχή. Το σκοτεινό Something In The Way των Νirvana (ο Pattinson θυμίζει πολύ τον Cobain στην ταινία), το Ave Maria που παίζει στις κατάλληλες στιγμές και ντύνει με τη μελωδική του εύθραυστη γαλήνη τα σημεία που περιμένεις να κορυφωθεί η ένταση. Μουσική που παραπέμπει σε άλλες ταινίες, όπως το I Have But One Heart (The Godfather/γραφείο Φαλκόνε).

Στα κουστούμια, προσωπικά η στολή μου άρεσε πάρα πολύ, πολύ κομψή σε σχέση με τα χοντροκομμένα χαρακτηριστικά που έχουμε δει στο παρελθόν, όπως και το batmobile. Πολύ ευφάνταστη χρήση έμμεσων αναφορών σε άλλες ταινίες (BLADE, THE GODFATHER, αστυνομικά θρίλερ). Επίσης, φοβερή η μεταμόρφωση του Farrel.

Γ.Ξ.: Καλά, για τον Farrel και είκοσι μαντεψιές να μου έδιναν, δεν θα το έβρισκα ότι ήταν αυτός! Το κοστούμι του Batman καλό, αλλά πιο πολύ μου άρεσε αυτό της Catwoman. Δεν φτάνει τα iconic επίπεδα του BATMAN RETURNS, αλλά είναι υπέροχο μέσα στην απλότητά του. Για τη μουσική, το μόνο που θα προσθέσω είναι ότι όταν έπαιζε το theme με τον Batman στις σκιές, η τρίχα είχε σηκωθεί κάγκελο. Για πες μου, όμως, πως θα έκρινες την παρουσία των βασικών ηθοποιών;

Π.Π: Όπως είπα και πιο πριν, η επιλογή του Pattinson ήταν μια πρόκληση για το κοινό, ενδεχομένως και για τον ίδιο. Την τελευταία εικοσαετία η επιλογή όλων σχεδόν των ηθοποιών που ενσάρκωσαν τον Batman προκάλεσε αντιδράσεις, αλλά νομίζω ότι ο σημερινός πρωταγωνιστής αμφισβητήθηκε όσο κανείς. Πάντως, μετά την προβολή της ταινίας, νομίζω ότι ακόμα και οι haters θα αλλάξουν γνώμη. Η ερμηνεία του ήταν εκπληκτική, δεδομένου ότι τον βλέπουμε ελάχιστα χωρίς τη στολή, γεγονός που κάνει πιο δύσκολο το έργο του. Ο σκοτεινός χαρακτήρας με την ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση, αποδίδεται υπέροχα, με υποκριτική ικανότητα που δεν βασίζεται στις εκφράσεις του προσώπου, αλλά στη φωνή, τη στάση του σώματος και όλα τα χαρακτηριστικά που στερείται ένας ηθοποιός όταν παίζει με προσωπείο, όπως στο αρχαίο θέατρο ένα πράγμα.

Το υπόλοιπο cast είναι υποδειγματικό και σίγουρα θα ξεχώριζα τους villains και ιδίως Farrel και Turturro. Νομίζω, πάντως, ότι η δομή κάθε χαρακτήρα ήταν κάτι πολύ εμβληματικό στην ταινία, κάθε ένας είχε back story, δεν ήταν απλά συμπληρωματικοί και αυτό έκανε όλο το cast να δένει. Τί πιστεύεις εσύ;

Γ.Ξ.: Ε, ναι, ο Alfred είχε πολύ back story στα τέσσερα λεπτά που τον είδαμε… Αλλά, σοβαρά τώρα, εκτός του Serkis που δεν με έπεισε καθόλου (αλλά πιο πολύ για αυτό δεν φταίει ο ίδιος, αλλά το υλικό με το οποίο είχε να δουλέψει), οι ερμηνείες κινήθηκαν από καλές μέχρι εξαιρετικές. Ξεχωρίζω την Kravitz, που δεν φτάνει μεν την αξεπέραστη Pfeiffer, αλλά είναι πολύ κοντά, τον Pattinson που πείθει ως ένας 24/7 Batman, ασχέτως αν φοράει ή όχι στολή και τον Dano (όχι του… Survivor), ο οποίος είναι τόσο πειστικός στο ρόλο του, που γίνεται τρομακτικός. Ο Jeffrey Wright καλός (εντάξει, δεν είναι και Garry Oldman), αλλά θα προτιμούσα να… μιλάει με την κανονική του φωνή, ενώ οι Torturro και Farrell πολύ καλοί. Εκτός από αποθέωση, βρήκες κάτι αρνητικό στην ταινία;

Π.Π: Δεν μπορώ να βρω κάτι αρνητικό, εκτός από αυτό που ήδη ανέφερες, την μικρή συμμετοχή του Alfred. Ο Alfred είναι ο σύνδεσμος του Βatman με τον Βruce Wayne, βρίσκεται εκεί για να βοηθά και τους δυο, σαν μια διακριτική πατρική φιγούρα, που δεν παρεμβαίνει, αλλά στηρίζει όποτε χρειάζεται. Ενδεχομένως, ο Alfred να είναι ο χαρακτήρας που παραμένει περισσότερο στη σκιά απ’ όσο ο ίδιος ο Batman και ίσως σε αυτήν ειδικά την ταινία να άξιζε περισσότερο χρόνο. Εκτιμώ ότι, όπως στον Batman, ούτε σε αυτόν χρειαζόταν back story, όπως αντίθετα χρειάζονται οι villains για να καταλάβουμε τα κίνητρα, τις σκέψεις και τον χαρακτήρα τους.

Πέρασαν αρκετές μέρες από τότε που είδα την ταινία και νομίζω ότι δεν έχω εντοπίσει κάποιο άλλο αρνητικό. Σίγουρα θα υπάρχουν, αλλά μάλλον θα χρειαστεί καιρός για να μου αποκαλυφθούν, ίσως αφού δω την επόμενη ταινία Batman.

Γ.Ξ.: Χμμμ… σε βλέπω ότι η φάση είναι “το ελάττωμά μου είναι ότι είμαι τελειομανής“. Λοιπόν εγώ θα προσθέσω τη διάρκεια, που θα μπορούσε να είναι λίγο μικρότερη, πολλές καμπές στην πλοκή που έρχονται ιδιαίτερα βολικά, αλλά και το φινάλε που είναι λίγο… underwhelming (που λένε και στο χωριό μου). Για το τέλος θα αφήσω έναν προβληματισμό που μου άφησε η ταινία, αφού δώσω ένα ακόμα spoiler alert. Στο φινάλε, λοιπόν, βλέπουμε να γίνεται ένας κύκλος και ο Batman να αναθεωρεί τη στάση του “I am vengeance“, όταν βλέπει να τη χρησιμοποιούν και οι κακοί για να δικαιολογήσουν τις ενέργειές τους. Κι έτσι βλέπουμε τον Batman να βοηθάει σωστικά συνεργεία κ.λπ.

Αν προσθέσουμε διάφορες μπηχτές κατά τη διάρκεια της ταινίας (βλέπε την υποψήφια Δήμαρχο να λέει στο Bruce Wayne ότι θα έπρεπε να βοηθάει περισσότερο με την περιουσία του, ή τον ίδιο τον Batman να αναρωτιέται αν κάνει πράγματι κάποια διαφορά ο πόλεμος του ενάντια στο έγκλημα), δεν μπορώ παρά να σκεφτώ την πιθανότητα ο Reeves να… μην πολυγουστάρει τον Batman, μια και όλα αυτά μοιάζουν με κριτική που θα έκανε κάποιος που αντιτίθεται στην ιδέα του Batman, του μεγιστάνα που ντύνεται νυχτερίδα και κινείται εκτός νόμου, για να τα βάλει με το έγκλημα. Εσύ, που είσαι και μεγαλύτερος fan του Batman από εμένα, πως το είδες αυτό;

Π.Π: Δεν ξέρω αν είμαι μεγαλύτερος fan του Batman από εσένα, αλλά γενικά η προσέγγιση του Reeves δεν μου φάνηκε προβληματική. Το επιχείρημα ότι με τα λεφτά του ο Bruce Wayne θα είχε καλύτερο αποτέλεσμα στην καταπολέμηση του εγκλήματος, είναι κάτι που ο κάθε λογικός άνθρωπος το έχει σκεφτεί και καλό είναι να μπαίνει μέσα στις ιστορίες του ήρωα και να απασχολεί την πλοκή. Η ταινία, όμως, δίνει απάντηση, “Ο Bruce Wayne δεν μπορεί να κάνει τίποτε άλλο από το να ντύνεται νυχτερίδα και να κινείται εκτός νόμου”. Η φύση του είναι αυτή, όπως η φύση του Superman είναι να είναι… Superman.

O Βruce Wayne/Batman είναι ένας τραυματισμένος άνθρωπος, ζει κυριολεκτικά και μεταφορικά στο σκοτάδι και δεν εμπιστεύεται κανέναν. Αυτή η ταινία αναδεικνύει, όσο καμία άλλη στο παρελθόν, τον ψυχισμό του αντιφατικού αυτού χαρακτήρα, που από τη μία παρανομεί, αλλά από την άλλη συνεργάζεται με την αστυνομία, που θέλει να δρα μόνος, αλλά αναζητά συμμάχους (Βat family, Jim Gordon, Rene Montoya, Harvey Dent κλπ), που δεν σκοτώνει αλλά σακατεύει. Ο πρωταγωνιστής αναμετριέται με το σκοτάδι και τους δαίμονές του (πρώτη φορά σε κινηματογραφική μεταφορά βλέπουμε να αμφισβητούνται τα κίνητρα και η αγνότητα της οικογένειας Wayne, ενώ είναι εμφανής η ανάγκη για ανθρώπινη επαφή). Όλη αυτή η κατάσταση θυμίζει μια αρχαία τραγωδία με τον ήρωα στο τέλος να περνά από το σκοτάδι στο φως και η – minor spoiler – σκηνή προς το τέλος, όπου επικρατεί το υγρό στοιχείο, επιφέρει με τρόπο συμβολικό την κάθαρση. Το πέρασμα από την εγωκεντρική προσωπική σταυροφορία του vigilante στη συλλογική προσφορά ενός ήρωα. Όλα αυτά τα στοιχεία η ταινία τα αντλεί από την υπάρχουσα μυθολογία του Batman, απλά τα αναδεικνύει κατάλληλα στο τώρα, γιατί τελικά το THE BATMAN είναι μια ταινία για τον άνθρωπο-ήρωα που θέλουμε σε αυτήν την εποχή.

Κατά τη γνώμη μου, λοιπόν, αυτά που βρίσκεις ως αρνητικά, ως “out of character” στοιχεία, όχι μόνο δεν είναι, αλλά μπορούν να εξελίξουν ακόμα περισσότερο τον μύθο του Batman. Άλλωστε, ας δώσουμε χώρο στον καλλιτέχνη να δουλέψει μια ζωντανή ακόμα ιστορία (τόσες και τόσες φόλες έχουμε δει/διαβάσει, αυτό θα μας ενοχλήσει;). Αφήνω ασχολίαστο ότι στην εποχή του binge watching μου γκρινιάζεις για τρεις ώρες ταινιούλα. Μπούμερ.

Γ.Ξ.: Πολλά θα κριθούν από το που θα το πάει στη συνέχεια. Γιατί δεν πιστεύω να αμφιβάλλει κανείς ότι θα υπάρξει και συνέχεια; Ήδη από το τέλος φάνηκε να προετοιμάζεται το έδαφος. Τί περιμένεις εσύ από ένα sequel; Πιστεύεις ότι θα δούμε άμεσα ξανά την Catwoman; Ποιόν villain θα ήθελες να δεις; Αν και μας δίνουν στο πιάτο τον Joker, η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα κάτι διαφορετικό. Σίγουρα στο ρεαλιστικό/ντετεκτιβίστικο στιλ θα ταίριαζαν ο Two-Face και ο Black Mask. Πιθανολογώ ότι θα δούμε ξανά, ίσως σε κεντρικό ρόλο, τον Penguin, ενώ δεν θα μου έκανε εντύπωση να δούμε τον Hush, μετά της αναφορές που έγιναν. Τί περιμένεις και τι θα προτιμούσες;

Π.Π: Θα ήθελα να με εκπλήξει η συνέχεια. Έχει ανέβει πολύ ο πήχης και φοβάμαι για τις προσδοκίες που λέγαμε στην αρχή. Πάντως, Penguin, Hush, Two-Face, αλλά και Court of Owls, θα ήθελα να δω. Νομίζω ότι δεν θέλω Joker.

Γ.Ξ.: Court of Owls FTW! Η συνέχεια επί της οθόνης!

[…]

Αλλαγή θέματος/ Λήξη συνομιλίας.

---

Mε τιμή,

Ο Αναφέρων
J. Walker