Όλα ξεκίνησαν από ένα μονοσέλιδο comic που βρήκα στο internet (δεξιά). Ήταν η αφορμή για τους φίλους μου και μένα να ανοίξουμε συζήτηση σχετικά με τη σχιζοφρένεια. Αναρωτήθηκα, λοιπόν, τι έχει να δηλώσει η αγαπημένη μου Τέχνη του animation περί του θέματος και, κάπως έτσι, ξεκίνησα μια σύντομη έρευνα γύρω από το animation και τις ψυχικές ασθένειες.
Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που κάνεις αφού τελειώσεις τις Πανελλήνιες; Βγαίνεις έξω με τους φίλους σου να ξεδώσεις; Κοιμάσαι για τις επόμενες δύο μέρες; Ή μήπως χώνεσαι στο δωμάτιο σου και ξαναγκαλιάζεις τα αγαπημένα σου comic, τη σχέση σου με τα οποία είχε τόσο βίαια διακόψει η τρίτη λυκείου; Στην περίπτωσή μου, comics were the answer.
Τί ωραίος, κλισέ τίτλος. Μου θυμίζει έκθεση 2ας δημοτικού: "Πως πέρασα στην εκδρομή στο Αρχαιολογικό Μουσείο". Φυσικά, είχα ξαναπάει στο Con, ως επισκέπτρια και με το fanzinάκι μου. Φέτος, όμως, που έζησα το backstage, νομίζω πως μπορώ να μεταφέρω μια πολύ πιο πλήρη εικόνα.
Τα VERSUS είναι μία συλλογή από σύντομα, δίλεπτα το πολύ, βιντεάκια στα οποία οι δημιουργοί βάζουν χαρακτήρες γνωστούς σε όλους μας, να μάχονται μέχρι τέλους. Κάποια ζευγάρια είναι αναμενόμενα… Frodo VS Harry Potter, Dracula VS Batman… σύμπαντα που λόγω ύφους, είδους περιπέτειας ή περιβάλλοντος, παρουσιάζουν κάποιες (ελάχιστες έστω) ομοιότητες.
Πόσο μου άρεσε ο τίτλος όταν τον είδα στο newsfeed του Comixology! Αμέσως, έκανα εικόνα της ιστορίας: μια παρέα αγοριών, στην αρχή της εφηβείας, μοιράζεται ένα μάλλον ταραγμένο, μα και γλυκό, καλοκαίρι, που αποτελεί πέρασμα σε ένα νέο στάδιο της ζωής τους. Ναι, έβλεπα πολλές αμερικανιές μικρή, δεν αρνούμαι τίποτα. Βέβαια, για να είμαστε ειλικρινείς, έπεσα εκπληκτικά κοντά!
Μια και την εβδομάδα που πέρασε υμνήσαμε τα δωρεάν αγαθά (SULLIVAN'S SLUGGERS , GUARDIANS OF THE GALAXY INFINITE COMICS #1, MARVEL #1 ISSUES), αποφασίζω να ακολουθήσω το πνεύμα, παρουσιάζοντάς σας ένα από τα αγαπημένα μου webcomics, έχοντας μάλιστα την αφορμή της πρόσφατης έκδοσης μίας συλλογής του, με τίτλο HOW TO TELL IF YOUR CAT IS PLOTTING TO KILL YOU.
Μετά από τη γερή δόση των τρυφερών comics του Ryan Andrews της προηγούμενης εβδομάδας, είδα πως χρειαζόμουν κάτι για να εξισορροπήσω τα ποσοστά ζάχαρης στον οργανισμό μου. Κι όμως, όσο πληκτρολογούσα “manly comics” στο Google, τόσο δεν έβρισκα αυτό που έψαχνα. Και έπειτα, εἶπεν ὁ Θεός, γενηθήτω κυνισμός: και βρήκα το CYANIDE & HAPPINESS.
Είναι φορές που εμείς οι ρομαντικοί άνθρωποι έχουμε νοσταλγικές διαθέσεις. Κι εκεί που έχουν αρχίσει να μας ζαλίζουν, βάζουμε να ακούσουμε λίγο γλυκανάλατη μουσικούλα, να διαβάσουμε ένα όμορφο βιβλίο, να δούμε μία μελό ταινία. Και όσοι είναι κομιξόφιλοι συχνά χάνονται στα panels τρυφερών comics, όπως αυτών του Ryan Andrews που πρόσφατα ανακάλυψα.
Είδες, όμως, πώς μπορεί να σου φτιάξει τη μέρα το καινούριο επεισόδιο μιας αγαπημένης σειράς; Γιατί, πραγματικά, το Σάββατο μου μπορεί να ήταν μόλις στη μέση του, αλλά είχε τον αέρα βαρετής Κυριακής βράδυ. Κι όμως, δεν αρκούσε παρά ένα τηλεφώνημα από κάποιον φίλο, που μου φώναξε "Ρε συ! Βγήκε το έκτο ASDFMOVIE!", για να μπει ένα τέλος στην ενοχλητική σαββατιάτικη αδράνεια.
Όταν ήμουν μικρή, δημοτικό ακόμα, είχα περάσει ένα καλοκαίρι στο σπίτι ενός φίλου μου, στη Τζιά. Ένα μεσημέρι, λοιπόν, που είχε πολλή ζέστη για να παίξουμε, έκανα μία ενδιαφέρουσα ανακάλυψη στη βιβλιοθήκη.
Μεγάλο comic, με σκληρό εξώφυλλο, και γλοιώδη γράμματα που σχημάτιζαν τον τίτλο ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΥΠΤΗ.