Διαβάζω αρκετά comics, βλέπω ακόμα περισσότερες ταινίες animation. Γράφω άρθρα και για τα δύο, και μ'αρέσει να γκρινιάζω για τη Disney. Μου αρέσουν τα παραμύθια, οι παστέλ παλέτες, και οι coming of age ιστορίες. Έχω μερικά προβλήματα με τα plot holes και τα κλισέ, αλλά θα έλεγα πως γενικά, παραμένω θετική και ενθουσιώδης.
Ενώ μέχρι τη μέση πίστευα ότι πρόκειται για μία αστυνομική ιστορία, κατάλαβα ότι η έρευνα ενός φόνου ήταν απλούστατα ο καλύτερος τρόπος να ακουστούν πολλές μαρτυρίες για το πρόσωπο του Van Gogh.
Σκόπευα να δω όλα τα επεισόδια της νέας σειράς του Netflix, BIG MOUTH, και να σας παρουσιάσω εδώ ένα review όλης της πρώτης σεζόν. Αλλά από σεβασμό και αγάπη στον εαυτό μου, σταμάτησα στο πρώτο.
Πήρα το SAVAGE TOWN, πρώτον επειδή είχε ενδιαφέρον εξώφυλλο, δεύτερον επειδή είχε cool τίτλο, και τρίτον επειδή είχα μήνες να διαβάσω comic με παραπάνω από 50 σελίδες και σκέφτηκα να θυμηθώ την εμπειρία.
Αααααχ, DESPICABLE ME, αυτή η σειρά… Όχι μόνο έχει φτάσει στο τρίτο sequel με υποσχέσεις για τέταρτο, αλλά έχει δώσει ζωή σε αυτή τη μάστιγα, τα Minions.
Βλέποντας το CARS 3, συνειδητοποίησα ότι η Pixar έχει ένα θέμα με το πρώτο sequel. Όπως ακριβώς συνέβη και με τα TOY STORY, η δεύτερη ταινία ήταν άσχετη από την πρώτη, αλλά η τρίτη επανήλθε στο καλό αρχικό μονοπάτι...
Φέτος, δεν είχα προβλέψει να πάω στο φεστιβάλ της Annecy. Ας δω κάτι άλλο, σκέφτηκα. Όπως ίσως μαντέψατε, μιαμισή εβδομάδα πριν την έναρξη του φεστιβάλ, έτρεχα να αγοράσω το πάσο μου.
Είχα ήδη προσέξει το PSYCHONAUTS από το φεστιβάλ της Annecy το 2016, αλλά προκατειλημμένη λόγω της αφίσας, που μου θύμιζε "wannabe Tim Burton", δεν πήγα να το δω τότε...
Το ξεκίνημα του reboot του SAMURAI JACK με είχε ενθουσιάσει και με έκανε να παρακολουθήσω ευλαβικά τη σειρά. Οπότε, φτάνοντας στο φινάλε, οφείλω να παραδώσω τις συνολικές εντυπώσεις μου...
Το MISFIT CITY έχει μια δομή ευχάριστα γνώριμη. Η ιστορία εκτυλίσσεται με ένα γνωστό ρυθμό ταινίας για παιδιά/νέους, χωρίς όμως να αναπαράγει κλισέ και χωρίς αυτό να την καθιστά παιδική.
Ένας λυκάνθρωπος στο Βιετνάμ μπορεί να αποτελέσει ένα ωραίο coming of age concept. Αλλά ο ρυθμός του πρώτου issue δε βοηθάει ακριβώς…
