Γεννήθηκε στην Αθήνα, αλλά σε ένα παράλληλο σύμπαν είναι Ισπανίδα και ζει στη Μαδρίτη. Για τους άλλους, είναι το υπερ-δραστήριο, κοινωνικό κορίτσι με το τεράστιο χαμόγελο, που δεν σταματά ποτέ να ονειρεύεται και να ενθουσιάζεται με την πιθανότητα ότι αυτοί που χαρακτηρίζουν "μικιμάου" τα comics, θα αλλαξοπιστήσουν! Για την ίδια, είναι απλά το κορίτσι που στο δημοτικό ξυπνούσε στις 06.30 για να δει Sailor Moon και Saber Riders, συλλέγει comics σε οποιαδήποτε γλώσσα, αρκεί να της αρέσει το artwork, αγαπά τις τρέλες με τους φίλους της, λατρεύει τα ταξίδια, το animation, τα noodles και τη γάτα της, Sunny. Τελευταία, θέλει να εντρυφήσει στα λίγο παρεξηγημένα, από εκείνη, superhero comics, και στο άμεσο μέλλον θα φτιάξει ένα fanzine με τη Δώρα.
Λαμβάνοντας σοβάρα υπ' όψιν ότι όλοι εσείς που στηρίξατε την καμπάνια του Ηλία Κυριαζή στο Indiegogo ίσως να μην έχετε λάβει ακόμη το αντίτυπό σας, θα φανώ εξαιρετικά ευγενική και δεν θα αποκαλύψω πολλά για το συνταρακτικό story. Θα σταθώ περισσότερο στον εκπληκτικό κόσμο που οπτικοποίησε, με απόλυτη επιτυχία, ο δημιουργός, στο νέο του εγχείρημα!
Όταν μου έδωσαν το LOBO THE LAST CZARNIAN, η αντίδρασή μου ήταν αυθόρμητη και αναφώνησα: "ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΩΡΑ; SERIOUSLY;", Splatter comic! Mετά το πρώτο σοκ, συνήλθα και είπα στους editors "Challenge Accepted!". Οι editors γελώντας, μου έκαναν ένα πρόλογο, λέγοντας ότι είναι cult, διασκεδαστικό και με μπόλικο μαύρο χιούμορ. Για να δούμε αν θα συμφωνήσω μαζί τους...
Πάντα μου άρεσαν οι My Chemical Romance... Κάπου εκεί το 2005, άρχισα να τους ακούω με μανία και ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα τους ξανασυναντήσω εν έτει 2013 και δη σε comic εμπνευσμένο από album τους! Τι κοινό μπορεί να έχει το συγκεκριμένο εκκεντρικό συγκρότημα με το THE TRUE LIVES OF THE FABULOUS KILLJOYS, το comic για το οποίο πρόκειται να μιλήσω στη συνέχεια;
Η ομολογουμένως κακή συνήθεια που έχω κατά καιρούς είναι να επιλέγω τα comics που διαβάζω από το artwork τους ή το εξώφυλλό τους. Το ...NEXT TESTAMENT #1 αποτελεί το νέο εγχείρημα των Clive Barker και Mark Miller στην κατηγορία των horror comics. Στην προκειμένη περίπτωση, δεν έδωσα μεγάλη βάση στην σύνοψη αλλά το disturbing artwork του εξωφύλλου έκανε τη δουλειά του…
Από την πρώτη στιγμή που έπεσε στα χέρια μου το ANYA'S GHOST, κάτι μου κέντρισε το ενδιαφέρον, χωρίς να μπορώ να εντοπίσω τι ακριβώς ήταν αυτό. Το καλοσχεδιασμένο εξώφυλλο, με την πρωταγωνίστρια σε προφίλ και τα μαλλιά της να σχηματίζουν τη μορφή της Εmily, του φαντάσματος; Το μεταφυσικό θέμα που πραγματεύεται η πλοκή του; Το εφηβικό background; To αβίαστα cool σχέδιο;
32 αυτοτελείς ιστορίες του Adrian Tomine, με πρωταγωνιστές μη επαναλαμβανόμενους χαρακτήρες, οι οποίοι, αν και φαινομενικά δεν έχουν τίποτα το κοινό μεταξύ τους, με μια πιο προσεκτική ματιά, διαπιστώνουμε ότι συνδέονται από την αδυναμία τους να "υψώσουν ανάστημα" στο κοινωνικό τους περίγυρο και να "αρθρώσουν" τα συναισθήματά τους!
Όταν οι καλλιτέχνες που έχω συνηθίσει στην "σκηνή" είναι επιπέδου Craig Thompson, Hernandez Brothers, Charles Burns, Chris Ware, με σχεδιαστικό ύφος σήμα κατατεθέν και bold σαν το βάρος της Franklin Gothic... το φαινομενικά naive και doodly στιλ του Brown δε σου γεμίζει και πολύ το μάτι. Το μόνο ελαφρυντικό που είχε το συγκεκριμένο comic ήταν ο δελεαστικός τίτλος.
