Ξεκίνησα να διαβάζω εικονογραφημένη λογοτεχνία σχεδόν από τότε που έμαθα ανάγνωση, παρ’ όλη την αγανάκτηση γονιών και συγγενών, ότι σπαταλάω χρόνο και χρήμα σε “διαβολάκια”. Ασχολούμαι, κυρίως, με comics αμερικανικής παραγωγής (υπερηρωικά και μη), ενώ αν γνώριζα κι άλλες ξένες γλώσσες, θα επεκτεινόμουν και στα ευρωπαϊκά. Όταν δεν διαβάζω, γράφω, έχοντας στα σκαριά και μια comic εποποιία...
Βρισκόμαστε στο κοντινό μέλλον, όπου ένας θηλωματοϊός (δε γνωρίζω τα ιατρικά, μετάφραση του "papillomavirus") ξέφυγε από κάθε έλεγχο, σκοτώνοντας περίπου το 99% του παγκόσμιου πληθυσμού. Σε μια απεγνωσμένη κίνηση, οι κυβερνήσεις αποφάσισαν να σαρώσουν τους εγκεφάλους των ανθρώπων που πέθαιναν, αποθηκεύοντάς τους σε μια virtual Γη, όπου θα συνέχιζαν τις ζωές τους. Αυτός ο τόπος πήρε το όνομα Arcadia.
Greetings, fellow readers! Το παρόν άρθρο αποτελεί ένα crash test δημιουργικότητας vs. χρόνου, αφού γράφεται λίγο πριν τη λήξη της ανάλογης προθεσμίας... Μιλώντας για χρόνο, θα γυρίσουμε πίσω καμιά εξηνταριά χρόνια, μιας και το JUPITER’S CIRCLE διαδραματίζεται το 1959. Πρωτίστως, όμως, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, η οποία έγινε με το JUPITER'S LEGACY.
Είτε αρέσει αισθητικά είτε όχι, ο Dave McKean είναι κοινώς αναγνωρισμένος ως μια από τις "επαναστατικές" μορφές στο χώρο των comics. Ο κύριος λόγος γι’ αυτό είναι τα εντελώς ασυνήθιστα και αντισυμβατικά εξώφυλλα που δημιουργεί. Πραγματικά έργα τέχνης, έχουν θεσπίσει μια νέα κατηγορία και ορίσει νέα στάνταρ σε αυτό που ονομάζουμε "Comic Book Cover".
Κάθε εβδομάδα, ένα μέλος της συντακτικής ομάδας του Comicdom ξεσκονίζει τα πάνω-πάνω ράφια της βιβλιοθήκης του και μας προτείνει μια παλιότερη κυκλοφορία που του άρεσε και ακόμη παραμένει ψηλά στις προτιμήσεις του. Αυτή την εβδομάδα, είναι η σειρά του Μαρίνου Λούρου να κατεβάσει από το ράφι του το WE3 και να μας το παρουσιάσει.
Λίγες μέρες πριν το CCA 2015 έχουμε μια ιστορία για τα conventions και τους ανθρώπους που κυκλοφορούν και ζουν από αυτά. Το νέο limited series της BOOM! Studios, από τους Jimmy Palmiotti και Matt Brady, ονομάζεται THE BIG CON JOB (ένα λογοπαίγνιο, που συνδυάζει το "con" των conventions με το "con job", της εξαπάτησης) και είναι φτιαγμένο για να μιλήσει στις καρδιές ολόκληρου του fandom.
Κάθε εβδομάδα, ένα μέλος της συντακτικής ομάδας του Comicdom ξεσκονίζει τα πάνω-πάνω ράφια της βιβλιοθήκης του και μας προτείνει μια παλιότερη κυκλοφορία που του άρεσε και ακόμη παραμένει ψηλά στις προτιμήσεις του. Αυτή την εβδομάδα, είναι η σειρά του Μαρίνου Λούρου να κατεβάσει από το ράφι του το TRANSHUMAN και να μας το παρουσιάσει.
Η She-Hulk είναι μία ακόμα αγαπημένη υπερηρωίδα με πολλές ενσαρκώσεις σε solo σειρές. Η πλέον πρόσφατη είναι αυτή των Charles Soule και Javier Pulido. Tο ξεχωριστό χαρακτηριστικό σε αυτό το run είναι ότι παρακολουθούμε περισσότερο την "καθημερινή", δικηγορίστικη ζωή της She-Hulk. Αυτό κάνει το σενάριο πιο προσγειωμένο, ρεαλιστικό και, σε τελική ανάλυση, ενδιαφέρον.
"Ασυγχώρητος". Είμαι σίγουρος ότι θα υπάρχει κάποια ιστορία όπου ο Superman, ή κάποιος άλλος, σούπερ-καλός ήρωας, γίνεται προσωρινά κακός, κάτω από την επίδραση ενός mind-spell, ή υποκρινόμενος, για λόγους "undercover mission". Στις ιστορίες αυτές, είμαι σίγουρος, πάλι, ότι όλα αυτά γίνονταν χωρίς κάποια σοβαρή καταστροφή, έτσι ώστε ο ήρωας να μη χρειάζεται να το φέρει βάρος στη συνείδησή του.
Το έχω σαν γενική αρχή να αποφεύγω comics στων οποίων τα εξώφυλλα υπάρχουν ηρωίδες με μέγεθος σουτιέν από κάποιο νούμερο κι επάνω. Θεωρώ ότι απευθύνονται σε διαφορετικό κοινό από μένα και ο εξωτερικός "πλούτος" είναι ένδειξη φτώχειας στο εσωτερικό. Αντίθετα με τις συνήθειές μου, ωστόσο, αγόρασα το LADY DEMON. Ο λόγος; Ένας δαίμονας στο σώμα μιας νέας γυναίκας, η οποία έχει στόχο την εκδίκηση. Υπάρχουν και χειρότερα...
Ανέκαθεν μου άρεσε η Spider-Woman. Θεωρούσα ότι συνταίριαζε, με τρόπο εξαιρετικό, τόσο δυναμισμό όσο και θηλυκότητα. Με γοήτευε ο συνδυασμός ανεξαρτησίας, αλλά και ευθραυστότητας που είχε. Ήταν κι αυτό το "To know her is to fear her" που έφερνε μια γλυκιά ανατριχίλα. Τα γράφω όλα αυτά για να γίνει κατανοητός ο λόγος που ξεκίνησα το καινούριο run του τίτλου με κλειστά μάτια.
