Ο Παίκτης
Ντοστογιέφσκι σε comic
Κλείνοντας το comic, έχω την αίσθηση ότι ο Φιόντορ δεν αδικήθηκε καθόλου, η δουλειά πάνω στο έργο του είναι πανάξια και φαίνεται ότι έγινε με σεβασμό και αγάπη.
Κλείνοντας το comic, έχω την αίσθηση ότι ο Φιόντορ δεν αδικήθηκε καθόλου, η δουλειά πάνω στο έργο του είναι πανάξια και φαίνεται ότι έγινε με σεβασμό και αγάπη.
Πρόκειται για μια ιστορία που θυμίζει τις pulp περιπέτειες. Κι όμως, αν και το graphic novel εμπεριέχει όλα τα κλισέ στοιχεία του noir, το πλεονέκτημά του είναι ότι παραμένει συνειδητά μια "φθηνή" ιστορία.
Η προσέγγιση του ήρωα είναι από τις πιο ουσιαστικές, και το σενάριο καταφέρνει, μέσω κειμένου και εικόνων, να αποδώσει τόσο μια πολεμική περιπέτεια, όσο και μια προσωπική μάχη.
Το ότι οι περισσότεροι τίτλοι της Marvel "ψάχνονται" και η εκδοτική δίνει πολύ μεγαλύτερη σημασία στις ταινίες και τις σειρές, είναι μάλλον αδιαμφισβήτητο γεγονός. Πώς φτάσαμε, όμως, ως εδώ;
Το πρόσφατο πέμπτο τεύχος δεν διαψεύδει καθόλου τις προσδοκίες μας, καθώς κρατά το υψηλό επίπεδο της δουλειάς, εμπλουτίζοντας την ιστορία και αποκαλύπτοντας ακόμα περισσότερα για τους χαρακτήρες.
Αν και το plot δεν είναι κάτι το πρωτότυπο, η ιστορία έχει έντονα τα στοιχεία του horror και, για τα δεδομένα του πειραματισμού, έχει αποδοθεί επάξια.
Το πρώτο τεύχος, αν και σχετικά αξιόλογο, δεν προμήνυε αρκετά για την εξέλιξη του comic. Το δεύτερο αποζημιώνει τις προσδοκίες και αναμφίβολα μου κέντρισε το ενδιαφέρον.
Οι pulp ήρωες έχουν ενδιαφέρον, ακόμη και στις πιο μέτριες ιστορίες τους. Η συγκεκριμένη δεν φαίνεται καθόλου μέτρια, και διαβάζεται με τον ίδιο ενθουσιασμό με εκείνες του μεγάλου Will Eisner.
Ο Damian Wayne a.k.a. Robin και ο John Kent a.k.a. Superboy, προσπαθούν να μοιάσουν στους μπαμπάδες τους, βασικά, όμως, είναι ήδη οι καρικατούρες τους, σε μικρή συσκευασία.
Πριν γράψω αυτό το snapshot review ενημερώθηκα από το επίσημο site της Aftershock ότι το πρώτο τεύχος του BLOOD BLISTER εξαντλήθηκε. Ειλικρινά αναρωτιέμαι γιατί.