Την αγάπη που έχω στο MEGATOKYO την έχω εκφράσει πολλές φορές. Πέρα από το γεγονός ότι πρόκειται για ένα πολύ καλό comic, είναι ένα εξαίρετο παράδειγμα για το πώς μπορεί ένας καλλιτέχνης να φτάσει από ένα web comic με πέντε δέκα πιστούς αναγνώστες, να δει την δουλειά του τυπωμένη και να φτάσει να έχει τεράστιο και φανατικό κοινό.
Ο Κώστας Λαμπρόπουλος, αν και δεν χωνεύει ιδιαίτερα τον Superman, έκανε την καρδιά του πέτρα και επωμίστηκε την αγγαρεία του να παρουσιάσει μια ιστορική αναδρομή στις κινηματογραφικές και τηλεοπτικές μεταφορές του αρχετυπικού υπερήρωα. Βασικά, ήταν το μόνο κείμενο που μπορούσαμε να του δώσουμε και δυστυχώς, όσο και αν ψαχτήκαμε, δεν είχαμε άλλους πρόθυμους εθελοντές...
Είναι νομίζω καιρός να αποδεχτώ το γεγονός ότι είναι μάλλον απίθανο να έρθουν πάλι οι εποχές που μπορούσα να βλέπω μια σειρά anime, χωρίς να σηκωθώ από τον καναπέ.
Ευτυχώς που το SHINGEKI NO KYOJIN το πέτυχα στην αρχή του και έχει μπει στο πρόγραμμα του ενός επεισοδίου την εβδομάδα και μπορώ να το παρακολουθώ.
Τον περασμένο Δεκέμβρη, ο Θωμάς Παπαδημητρόπουλος είχε γράψει ένα BEST OF για τα comics που σχετίζονται με τη θρησκεία. Εάν το έγραφα εγώ, θα είχε δύο πράγματα μόνο: Το BATTLE POPE και τις εκδόσεις του Jack Chick, και το πρώτο θα το έβαζα μόνο για το ξεκάρφωμα. Ναι, δεν γίνεται BEST OF με μόνο ένα πράγμα μέσα, αλλά πρόκειται για ό,τι καλύτερο έχει βγει ποτέ για προπαγάνδα σε μορφή comic.
Περνάω αρκετό χρόνο στα social media και στο internet γενικότερα και έχω παρατηρήσει ότι αγαπημένο θέμα είναι η ψυχολογία. Ε, λοιπόν γι’ αυτό το θέμα θα μιλήσουμε σήμερα και θα το κάνουμε χωρίς να έχουμε την παραμικρή γνώση για το αντικείμενο. Θα μιλήσουμε αυθαίρετα και, αν τελικά είμαστε ευχαριστημένοι με όσα έχουμε πει, θα απαιτήσουμε να τα δεχτούν όλοι, έτσι ακριβώς όπως τα λέμε.
Μέχρι να αποφασίσει το Υπουργείο Παιδείας να συμπεριλάβει το μάθημα της Σεξουαλικής Διαπαιδαγώγησης στο ακαδημαϊκό πρόγραμμα, είμαι υποχρεωμένος να απευθύνομαι μόνο σε ενήλικους ή σε ανήλικους που έχουν πάρει την άδεια του κηδεμόνα τους. Αν δεν είστε τίποτα από τα δυο, θα σας παρακαλέσω να μην συνεχίσετε την ανάγνωση ή να επιλέξετε να με αγνοήσετε με δική σας ευθύνη.
Η Κυριακή μας βρήκε εξαντλημένους να σερνόμαστε προς την Ελληνοαμερικάνικη Ένωση. Εξαντλημένους, αλλά με ένα χαμόγελο από το ένα αφτί μέχρι το άλλο, γιατί το Σάββατο πετύχαμε όλους τους στόχους που είχαμε θέσει και, παρά την κούραση, το αποτέλεσμα μας αντάμειψε και με το παραπάνω. Μιλώ φυσικά για τη μέρα που έλαβε χώρα ο τρίτος κατά σειρά διαγωνισμός Cosplay στo πλαίσιo του Comicdom Con Athens 2013.
Την προηγούμενη φορά, σας έλεγα να φροντίσετε τα μουσικά κομμάτια που στέλνετε για τον διαγωνισμό Cosplay να είναι σωστά. Επειδή κάποιοι μας είπατε ότι δεν γνωρίζετε πώς να κόψετε ένα ηχητικό κομμάτι, ή να το πάρετε από ένα video και επειδή, όπως είπα, δεν είναι σωστό να το κάνουμε εμείς για εσάς, αποφάσισα να γράψω έναν σύντομο οδηγό, ελπίζοντας ότι θα σας φανεί χρήσιμος.
Θα ήθελα να βρίσκομαι οπουδήποτε εκτός από εδώ. Μια φράση που ίσως έχετε πει μία ή περισσότερες φορές στη ζωή σας, που έχετε ακούσει μία ή περισσότερες φορές στη ζωή σας και θα ακούσετε σίγουρα και στο μέλλον. Βλέποντας, λοιπόν, τον τίτλο, έφερα στο μυαλό μου όλες εκείνες τις φορές που εγώ έχω πει την συγκεκριμένη φράση.
Πριν δυο χρόνια, σκεφτήκαμε να εμπλουτίσουμε το πρόγραμμα του Comicdom Con Athens με έναν διαγωνισμό Cosplay. Κύριος στόχος μας ήταν να σχεδιάσουμε ένα event στο οποίο διοργανωτές, συμμετέχοντες και θεατές θα περνούσαν καλά και θα περίμεναν πώς και πώς το επόμενο. Διακινδυνεύοντας να ακουστώ αλαζόνας, νομίζω ότι αυτό το πετύχαμε.