Batman: The Drowned #1
Bryce Wayne... That’s not a typo...
Ένας ακόμη Σκοτεινός Ιππότης του Dark Multiverse μας περιμένει και αυτή τη φορά, η συνταγή περιλαμβάνει πάντρεμα Batman/Aquaman, αλλά και gender-flip.
Ένας ακόμη Σκοτεινός Ιππότης του Dark Multiverse μας περιμένει και αυτή τη φορά, η συνταγή περιλαμβάνει πάντρεμα Batman/Aquaman, αλλά και gender-flip.
Προφανώς, ο Ragman δεν είναι νέος χαρακτήρας, αλλά καθώς εγώ τώρα τον ανακάλυπτα, για μένα ήταν κάτι καινούργιο και ενδιαφέρον. Ευτυχώς, το πρώτο τεύχος ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες μου.
Παρ' ότι ο Hitch έχει αποδείξει τις ικανότητές του στο characterization των μελών της Justice League, το πρόβλημα εδώ, όπως και στα άλλα arcs του συγγραφέα, είναι ο villain της υπόθεσης...
Η ιστορία του είναι σαν μια καλοκουρδισμένη μηχανή. Το μυστήριο πλέκεται αριστοτεχνικά και σε μαγνητίζει, κάνοντάς σε να διαβάζεις ασταμάτητα, μέχρι να βρεις ποιος είναι ο δολοφόνος...
Ο Hal Jordan ταξιδεύει πίσω στην Γη, καθώς τα νέα για την επιστροφή του Sinestro είναι ανησυχητικά, και στα πάτρια εδάφη συναντά τον Superman, ο οποίος έχει καταληφθεί από τον Parallax.
Αυτό που μου άρεσε είναι η ανάδειξη του Yamaguchi σε σημαντικό παίχτη, που έρχεται σαν από μηχανής θεός, για να δώσει ελπίδα και να εμπνεύσει τους συμπαίκτες του να παλέψουν μέχρι τέλους.
Μετά το κυνηγητό του προηγούμενου τεύχους, η ιστορία αλλάζει ταχύτητα, με τους "good guys" να παίρνουν χρόνο για να συλλέξουν πληροφορίες, δίνοντας έτσι χώρο για character development.
Η σειρά ακολουθεί την πεπατημένη, με τον συγγραφέα να βαριέται να δημιουργήσει, με αποτέλεσμα ο ουσιαστικός ρεαλισμός στις πράξεις και τα λόγια των χαρακτήρων να είναι πραγματικά απών.
Κατά έναν παράδοξο τρόπο, όσο δύσκολη είναι η απάντηση στο “πόσα comics έχουν εκδοθεί συνολικά”, τόσο εύκολη είναι η απάντηση στο “ποιό απ' αυτά θα ξεχώριζες ως το σημαντικότερο όλων”.
Όπως πάντα, τα comics του Langridge είναι τεχνικά άψογα, με τον δημιουργό να ξεδιπλώνει όλες του τις ικανότητες στις σελίδες του τεύχους, ενώ οι ιστορίες του είναι πιο αβίαστα ευφυείς από ποτέ.