Collapser #1
Μη χάνετε χρόνο! Διαβάστε το!
Το COLLAPSER #1 συνδυάζει ρετρό ατμόσφαιρες με το superhero στοιχείο, τιμώντας κι επεκτείνοντας την αισθητική κληρονομιά της Vertigo και κατορθώνοντας, παράλληλα, να μοιάζει φρέσκο και καινοτόμο.
Το COLLAPSER #1 συνδυάζει ρετρό ατμόσφαιρες με το superhero στοιχείο, τιμώντας κι επεκτείνοντας την αισθητική κληρονομιά της Vertigo και κατορθώνοντας, παράλληλα, να μοιάζει φρέσκο και καινοτόμο.
Το comic επικεντρώνεται στη σχέση μεταξύ του Θεού με τους ανθρώπους και τον ίδιο του τον γιο, αντλώντας όλο το χιούμορ από τη παράλογη και βάναυση συμπεριφορά του, καθώς βάζει τα δημιουργήματα του σε παράλογες δοκιμασίες και μετά εκνευρίζεται με τα αποτελέσματα.
Στο πρώτο μέρος του “City Of Bane”, βλέπουμε μια διαφορετική πραγματικότητα. Ο Batman έχει εξαφανιστεί από την Gotham, ή έχει ηττηθεί, κατά τα λεγόμενα του Bane, και πλέον τον έλεγχο της πόλης έχουν οι εγκληματίες...
Ο Hal επισκέπτεται τον πλανήτη Athmoora για λίγη ξεκούραση, αλλά συναντά έναν Abin Sur από άλλο σύμπαν, ο οποίος έχει έρθει για να προειδοποιήσει τον κόσμο για ένα παντοδύναμο ον αντι-ύλης, που πρόκειται να καταστρέψει το multiverse.
Ένα πέρασμα από τους έξι ongoing τίτλους του λεγόμενου Dawn of X, κρίνοντας από τα εξώφυλλα, τις συνόψεις, τα δημιουργικά teams, τις συνθέσεις των ομάδων και φυσικά... τα προσωπικά κολλήματα του συντάκτη.
Συχνά αναρωτιέμαι αν κάτι που περίμενα καιρό, καταλήγει να μην μου αρέσει επειδή εγώ είχα μεγάλες προσδοκίες, ή επειδή όντως δεν είχε τίποτα αξιοσημείωτο να δείξει. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, τείνω να πιστέψω πως το HOUSE OF X #1 δεν είχε και πολλά να προσφέρει.
Επιστρέφοντας από μια δημοσιογραφική αποστολή, ο Peter βρίσκει στο κατώφλι του διαμερίσματός του, την αγαπημένη του Gwen Stacy. Το πρόβλημα είναι πως η Gwen είναι νεκρή εδώ και δυο ολόκληρα χρόνια, θύμα του Green Goblin...
Η Μary Talbot εστιάζει στα σημαντικότερα σημεία αυτής της δυνατής και γεμάτης ιστορίας και δημιουργεί μια εξαιρετική εισαγωγική βιογραφία της Γαλλίδας επαναστάτριας, η οποία δεν τυγχάνει μεγάλης αναγνώρισης εκτός Γαλλίας.
Το συγκεκριμένο τεύχος βιάζεται να ολοκληρώσει τη προηγούμενη ιστορία, αφήνοντας παράλληλα υπόνοιες ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει, με το τελικό αποτέλεσμα να βγάζει έντονη προχειρότητα, που εν μέρει σώζεται από το artwork.
Τώρα που τελείωσε, ομολογώ ότι μου άρεσε το run του Matthew Rosenberg, και τεράστιο ρόλο έπαιξε και το artwork του Salvador Larroca, που μας θύμισε ξανά πως πρέπει να μοιάζει ένα comic των διάσημων μεταλλαγμένων.