Αφορμή για το κείμενο, αλλά και τον τίτλο του, ήταν οι αντιδράσεις που υπήρξαν μετά την ανακοίνωση των νικητών του φετινού Eurocosplay. Την πρώτη θέση πήρε η Ολλανδία, ενώ ακολούθησαν η Πολωνία και η Ιταλία στην δεύτερη και τρίτη θέση αντίστοιχα. Στη φωτογραφία μπορείτε να δείτε τις τρεις νικήτριες με τα κοστούμια που τους εξασφάλισαν τις θέσεις τους.
Δεν ξαναμπαίνω online από το κινητό σε μπαρ. Τέρμα. Κι αυτό για δύο πολύ σημαντικούς λόγους: πρώτον, αποσυντονίζομαι και συμφωνώ με τις προτάσεις του εκάστοτε μπάρμαν και, δεύτερον, δε δίνεις και την καλύτερη εντύπωση, όταν είσαι φανερά εκνευρισμένος από την ειδησεογραφία της ημέρας (pacific time). Κι άντε μετά να εξηγήσεις τι διάβασες στο απορημένο 22χρονο κοριτσάκι στο παραδιπλανό τραπέζι.
Καλώς ήρθατε, για μια ακόμη φορά, στην πιο πολυσυλλεκτική στήλη του Comicdom.gr. Τη στήλη που εξυμνεί τα σημαντικά πράγματα, κατακρίνει τα επαίσχυντα και λατρεύει τη Marion Cotillard. Τη μόνη στήλη του site που ανεβαίνει Κυριακή, μολονότι η κίνηση μας την τελευταία μέρα της εβδομάδας πέφτει σε νούμερα που θυμίζουν το Tomatoscore του DIANA. (Ή μήπως ανεβαίνει Κυριακή ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο; I'll never tell...)
Δε λέτε καλά που το θυμήθηκα πως έχω να γράψω τη στήλη μου αυτή την εβδομάδα και δεν πήγα για ποτό, για να καθίσω να δουλέψω το τριήμερο; …καλά-καλά. Πήγα για ποτό... ΠοτΑ. ΟΚ, μια φορά κι εγώ σαν άνθρωπος. Δύο φορές, εντάξει! Είμαι multitasking και δε ντρέπομαι που το λέω! Αρκετά με μένα όμως... Tα ξενύχτια μου δεν έχουν τόσο ενδιαφέρον.
Προσπαθώ να γράψω αυτό το άρθρο πολύ καιρό τώρα. Με το που είδα το πρώτο επεισόδιο, κάπου αρχές Σεπτέμβρη ήταν νομίζω, άρχισαν να με τρώνε τα δάχτυλά μου να γράψω κάτι. Τότε, σκέφτηκα ότι θα ήταν ίσως βιαστικό να κάνω review, με μόλις ένα επεισόδιο, και αποφάσισα να περιμένω να δω κάνα-δυο ακόμα. Και αυτό, αγαπητέ αναγνώστη, συγκαταλέγεται ανάμεσα στις χειρότερες ιδέες που είχα ποτέ!
Καλώς ήρθατε, για μια ακόμη φορά, στην πιο αδιάφορη και "αχρείαστη" στήλη του Comicdom.gr! Αν ενδιαφέρεστε για αμμιγώς comics-related πράγματα, θα σας συμβούλευα να περιηγηθείτε στο υπόλοιπο site. Είναι απολύτως βέβαιο πως θα βρείτε πάρα πολλά άρθρα, reviews, νέα και παρουσιάσεις, που σίγουρα έχουν κάτι να σας πουν, και εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα σας συγχύσουν λιγότερο από τα δικά μου παραλληρήματα.
Να 'μαστε και πάλι, με ένα ακόμη installment της στήλης που δεν προσφέρει απολύτως τίποτα χρήσιμο ούτε σε εσάς που τη διαβάζετε, αλλά ούτε και σε μένα που τη γράφω και την επιμελούμαι! Ως συνήθως, ελπίζω και εύχομαι ειλικρινά να έχετε κάτι πιο χρήσιμο, ευχάριστο και παραγωγικό να κάνετε απ' το να με διαβάζετε. Σε περίπτωση που δεν έχετε όμως (κρίμα, αλήθεια), καλώς ήλθατε!
Μετά από κάμποσο brainstorming, καταλήξαμε πως θα ήταν καλή ιδέα να μονιμοποιήσω τα posts με τις σκόρπιες σκέψεις μου επί παντός επιστητού και να τα εντάξω σε μια δεκαπενθήμερη στήλη, που θα ανεβαίνει στο site τις πιο "πεσμένες" Κυριακές, οπότε υπάρχουν λιγότερες πιθανότητες να βρεθεί κάποιος αναγνώστης να διαβάσει τις ασυναρτησίες μου και να φωνάξει "μα, τί μαλακίες είναι αυτές!"
Αφορμή για το σημερινό άρθρο είναι η πρωτοφανής αντίδραση μεγάλου μέρους κριτικών - και όχι μόνο - για το MAN OF STEEL. Και λέω πρωτοφανής, γιατί δεν περιορίστηκε μόνο στο να το κρίνει ως κακή ταινία, αλλά σχεδόν ιδεολογικοποίησε το θέμα, φτάνοντας σε σημείο να γράφονται πράγματα, όπως: “το κοινό δεν καταλαβαίνει ότι είναι κακή ταινία”.
Είχα προγραμματίσει να γράψω κάτι άλλο σήμερα, αλλά έχω μια κακιά συνήθεια. Περνάω κάποιο χρόνο της ημέρας μου σε social media. Θα μου πεις, πολύς κόσμος το κάνει αυτό και ναι, μπορεί όντως να είναι κακιά συνήθεια, εάν έχεις φτάσει στο σημείο να μπερδεύεις το Internet με το Facebook, ή όταν η ενασχόλησή σου αυτή με τα social media σε κάνει anti-social στην πραγματική σου ζωή.
