Στα τέλη του 2005, κυκλοφόρησε από τη Marvel, η μίνι σειρά των Ed Brubaker και Trevor Hairsine, X-MEN: DEADLY GENESIS. Βασικό θέμα της ήταν ένα μυστικό από το παρελθόν, η αποκάλυψη του οποίου θα άλλαζε την ιστορία των X-Men όπως τη γνωρίζαμε. Χωρίς υπερβολή, αυτό ακριβώς και έγινε.
Η ιστορία του τρανζίστορ ξεκινάει από τις αρχές του 20ού Αιώνα, όταν η φρέσκια τότε ανακάλυψη της διόδου, βοήθησε τους επιστήμονες να κατανοήσουν περισσότερο την κινητικότητα των ηλεκτρονίων. Από πολλούς, εμού συμπεριλαμβανομένου, το τρανζίστορ θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις/εφευρέσεις της ανθρωπότητας, καθώς σε αυτή χρωστάμε το ότι σήμερα μπορείτε να διαβάζετε στην οθόνη σας αυτά που γράφω...
Σκεφτόμουν ότι η γενικότερη αίσθηση που έχω είναι πως τα manga και τα anime πέφτουν, τόσο σε πωλήσεις όσο και σε προτίμηση. Θέλω να πιστεύω, όμως, ότι αυτό δε σημαίνει σε τέτοιο βαθμό που να καθιστά εμένα, τη στήλη μου και όσους άλλους ακόμα ενδιαφέρονται μετά-χίπστερ (τύπου "τώρα που έφυγαν όλοι από το MySpace, εγώ μπαίνω γιατί είναι τόσο cool").
Μια νέα, μηνιαία στήλη, που θα αποτελέσει γόνιμο έδαφος απόψεων, διαφωνιών, ή απλής γκρίνιας, ξεκινά σήμερα. Πρόκειται για το COMICDOM PODCAST, το οποίο θα έχετε την ευκαιρία να παρακολουθείτε σε (duh!) podcasts. Στο πρώτο installment της νέας στήλης, ο Θωμάς Παπαδημητρόπουλος και ο Αριστείδης Κώτσης σχολιάζουν την ανακοίνωση της αποχώρησης του Dave Sim από τα comics.
To SUPREME ήταν ένας από τους χειρότερους τίτλους της Image. Ένας υπερήρωας κωλοχαρακτήρας, που μπορούσε να κάνει σχεδόν τα πάντα, θεωρώντας τον εαυτό του κάτι σαν θεό. Στο τεύχος 52, τον τίτλο ανέλαβε ο Alan Moore, ο οποίος, με έναν ιδιαίτερα μεταμοντέρνο τρόπο, έκανε ουσιαστικά reboot στον χαρακτήρα, ξεκινώντας έτσι ένα υπέροχο tribute στα silver age comics και ένα εξαιρετικό σερί από τεύχη.
Στις 20 Ιουλίου 2012, ο James Holmes εισέβαλε οπλισμένος σαν αστακός σε κινηματογραφική αίθουσα στην οποία προβαλόταν η ταινία DARK KNIGHT RISES και άνοιξε πυρ. Δώδεκα νεκροί, περίπου εξήντα τραυματίες και μια κοινωνία σε σοκ, ήταν ο απολογισμός, ενώ για άλλη μια φορά, συζητήσεις επί συζητήσεων λαμβάνουν χώρα σε όλο τον κόσμο.
Φέτος επέλεξα την Πράγα για τις διακοπές μου και όπως και πέρισυ που ήμουν στο Άμστερνταμ, σκέφτηκα ότι μπορεί να σας ενδιαφέρουν κάποια πράγματα που είδα εκεί. Εάν αναρωτιέστε για τον τίτλο, αυτό που θα έπρεπε κανονικά να είναι το πρώτο μερος, είναι το post που έγραψα την περασμένη βδομάδα για τον Aaron Lordson.
Όταν κανείς γράφει συνέχεια για το ίδιο θέμα, πολλές φορές εγκλωβίζεται σε αυτό και βάζει το μυαλό του να δουλεύει πάνω σε ένα στενό μονοπάτι, προσέχοντας να μην ξεφύγει ούτε λίγο. Έτσι, λοιπόν, σήμερα θα μιλήσουμε για έναν μουσικό, τον Aaron Lordson, και πώς μπορεί κάτι φαινομενικά άσχετο να σου δώσει ιδέες για το θέμα με το οποίο ασχολείσαι.
Παρ’ ολο που ο Αντώνης Σουβατζής προτιμά να αφήνει τα υπερηρωικά reviews σε άλλους συντάκτες του Comicdom, αποφάσισε, ως πιστός οπαδός του Daredevil εδώ και χρόνια και με αφορμή από τη συμπλήρωση των 12 πρώτων τευχών της νέας σειράς του Man Without Fear, να κάνει ένα σύντομο flashback για να θυμηθούμε όλοι πως φτάσαμε μέχρι εδώ.
Πάει λίγος καιρός που αναρωτιέμαι αν έχω παραμεγαλώσει για τα superhero comics. Τα τελευταία χρόνια, οι παραγγελίες μου έχουν πάρει μια εντελώς διαφορετική ροπή και σιγά-σιγά τα superhero comics, από μοναδικά στη λίστα, σταδιακά έγιναν πλειοψηφία, έπειτα μειοψηφία και τώρα τα ποσοστά τους είναι χειρότερα και από αυτά του ΛΑΟΣ. Τί μου συμβαίνει;
