Αυτό που το κάνει να διαφέρει από ένα βιβλίο comics critisism, είναι πως περιέχει και τα 10 short stories τα οποία συζητούνται, κάνοντας το να μοιάζει και με συλλογή από δυσεύρετες δουλειές του Moore.
Το εννιακοσιοστό πεντηκοστό τεύχος του DETECTIVE COMICS μας προσφέρει μια ιστορία με επίκεντρο ένα από τα πιο ενδιαφέροντα, αν και λιγότερο διάσημα, μέλη της Bat-family.
Μετά την ανάγνωση και του δεύτερου τεύχους, καταθέτω μετά λόγου γνώσεως, ότι το εν λόγω πόνημα είναι από τα καλύτερα εκδοτικά εγχειρήματα που έχουν πέσει ποτέ στα χέρια μου!
Ο Darth Maul είναι ένα από τα λίγα θετικά που άφησε πίσω του το PHANTOM MENACE. Ένας villain πραγματικά απειλητικός, και πολύ cool ταυτόχρονα, που στάθηκε ως άξιος αντίπαλος για τους Jedi.
Το σχέδιο είναι αρκετά όμορφο, αν και κάπως "άδειο", με το coloring να είναι υπερβολικά "ψηφιακό". Η ιστορία, πάλι, είναι αδιάφορη και δεν μου κέντρισε καθόλου το ενδιαφέρον.
Η Marvel αποτυγχάνει να ακολουθήσει το επιτυχημένο παράδειγμα του VISION, και να αφηγηθεί πιο character-based και ανεξάρτητες ιστορίες ενός ακόμη δευτερεύοντα χαρακτήρα.
Το FLASH του Williamson είναι ένα από τα καλύτερα κομμάτια του Rebirth, συνδυάζοντας τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία της ιστορίας του χαρακτήρα με αυτά της τηλεοπτικής σειράς.
Μετά από την αποτυχημένη προσπάθεια του NBC να αξιοποιήσει την τεράστια ζήτηση για σειρές βασισμένες σε comics, με το CONSTANTINE, ήρθε η ώρα για μια ακόμα απόπειρα...
Το REGULAR SHOW έφτασε στο τέλος του, έχοντας χαρίσει χαμόγελα, συγκίνηση, δράση και περιπέτεια, σε συνδυασμό με cult/epicness/awesomeness value, και όλα αυτά εντελώς all-ages!
Οι ιστορίες των Ελλήνων δημιουργών πάντα μου φαίνονταν πιο προσωπικές από αυτές των ξένων. Ίσως να φταίει το γεγονός ότι μπορώ να ταυτιστώ πιο εύκολα με τις συγκεκριμένες ιστορίες...