Κάθε εβδομάδα, ένα μέλος της συντακτικής ομάδας του Comicdom ξεσκονίζει τα πάνω-πάνω ράφια της βιβλιοθήκης του και μας προτείνει μια παλιότερη κυκλοφορία που του άρεσε και ακόμη παραμένει ψηλά στις προτιμήσεις του. Αυτή την εβδομάδα, είναι η σειρά του Γιάννη Ιατρού να κατεβάσει από το ράφι του τους τόμους του ONE PIECE και να μας τους παρουσιάσει.
Μην κρίνετε ένα βιβλίο από το εξώφυλλο. Ούτε και έναν άνθρωπο από το εξωτερικό του. Γενικά, δεν πρέπει να εμμένουμε στην επιφάνεια των πραγμάτων, αλλά να εισερχόμαστε στο εσωτερικό τους. Να περνάμε από το επίπεδο της επιφάνειας και να βλέπουμε την αλήθεια. Ή τουλάχιστον την αλήθεια που μας παρουσιάζεται, διότι τα επίπεδα κάτω από τον εξωτερικό φλοιό μπορεί να ποικίλουν.
Αγαπητοί αναγνώστες, ακυρώστε ό,τι έχετε να κάνετε, καθίστε αναπαυτικά, και βάλτε στο Youtube “Les Kassos” (cas - sociale = περιπτωσάρα, κλινική περίπτωση). Άμα χρειάζεστε επιχειρήματα πριν αναβάλετε το meeting σας, διαβάστε το άρθρο πρώτα, αλλά στο τέλος θα καταλήξετε κι εσείς φαν, είμαι σίγουρη.
Σύντομα reviews για πρόσφατα comics που τράβηξαν την προσοχή μας, είτε από πρώτα τεύχη γνωστών νέων τίτλων, είτε από σειρές που βρίσκονται σε εξέλιξη, είτε από κάποιες λιγότερο προβεβλημένες δουλειές που αξίζει να προσέξετε. Αυτή την εβδομάδα, ο Άκης Τριανταφύλλου γράφει για τα ALL-NEW HAWKEYE #1, SPIDER-GWEN #1, DESCENDER #1, SUICIDERS #1 και D4VE #1.
Θυμάστε το παραδοσιακό – καθιερωμένο αφιερωματάκι της Βασιλείας πάνω στα μικρού μήκους κινούμενα των Όσκαρ; Καλώς ήρθατε στο νεογνό "αδερφάκι" του, το οποίο θα υπενθυμίζει τις υποψήφιες ταινίες κινουμένων σχεδίων μεγάλου μήκους και θα αναλύει τη νικήτρια, ευελπιστώντας να γίνει κι αυτό παράδοση.
"Ασυγχώρητος". Είμαι σίγουρος ότι θα υπάρχει κάποια ιστορία όπου ο Superman, ή κάποιος άλλος, σούπερ-καλός ήρωας, γίνεται προσωρινά κακός, κάτω από την επίδραση ενός mind-spell, ή υποκρινόμενος, για λόγους "undercover mission". Στις ιστορίες αυτές, είμαι σίγουρος, πάλι, ότι όλα αυτά γίνονταν χωρίς κάποια σοβαρή καταστροφή, έτσι ώστε ο ήρωας να μη χρειάζεται να το φέρει βάρος στη συνείδησή του.
Καταλαβαίνεις οτι είσαι ενθουσιασμένος με ένα comic που έχεις παραγγείλει, όταν, πηγαίνοντας προς το κομιξάδικο, ήδη γράφεις στο κεφάλι σου την εισαγωγή του διθυραμβικού review που σκοπεύεις να κάνεις. Και καταλαβαίνεις οτι ξεπέρασε τις προσδοκίες που είχες, όταν, αφού το διαβάσεις, ξαναγράφεις στο μυαλό σου την εισαγωγή, μόνο που τώρα είναι έμμετρη, υπό τον τίτλο: "Ω, Richard Corben, πόσο σ' αγαπώ".
Πρέπει να ξεκινήσω αυτό το review δηλώνοντας ότι έχω μια love/hate σχέση με τον κόσμο του STAR WARS. Από τη μία, θεωρώ αδύνατο να μην εντυπωσιαστεί κανείς με την έκταση του σύμπαντός του και αναγνωρίζω πως τα designs των στολών, τοπίων, οχημάτων και λοιπών στοιχείων του κόσμου είναι εντυπωσιακά και αιχμαλωτίζουν την φαντασία κάθε θεατή/αναγνώστη.
To JUSTICE LEAGUE #39 σήμανε την ολοκλήρωση του "Amazo Virus", ενός ιδιαίτερα ενδιαφέροντος storyline και μιας ιστορίας που, προσωπικά, μου έδωσε την εντύπωση ενός comic με old school feeling. Βέβαια, αμφιβάλλω αν αυτός ήταν ο σκοπός των Geoff Johns και Jason Fabok - άλλωστε, ένα από τα side effects του storyline είναι το νέο origin του κλασικού villain Amazo.
Το έχω σαν γενική αρχή να αποφεύγω comics στων οποίων τα εξώφυλλα υπάρχουν ηρωίδες με μέγεθος σουτιέν από κάποιο νούμερο κι επάνω. Θεωρώ ότι απευθύνονται σε διαφορετικό κοινό από μένα και ο εξωτερικός "πλούτος" είναι ένδειξη φτώχειας στο εσωτερικό. Αντίθετα με τις συνήθειές μου, ωστόσο, αγόρασα το LADY DEMON. Ο λόγος; Ένας δαίμονας στο σώμα μιας νέας γυναίκας, η οποία έχει στόχο την εκδίκηση. Υπάρχουν και χειρότερα...
