Τις περισσότερες φορές, γράφω ένα review επειδή ανάμεσα στα comics που διαβάζω ή τα films που βλέπω, κάποιο μου κάνει ή πολύ θετική ή πολύ αρνητική εντύπωση, οπότε και ενημερώνω τους επισκέπτες του site. Το σημερινό όμως review το ζήτησαν οι ίδιοι οι δημιουργοί του WILD BLUE YONDER, στο εσώφυλλο του πρώτου τεύχους.
Το VERY CASUAL είναι η πρώτη συλλογή ιστοριών του Καναδού Michael Deforge και περιέχει web comics, strips και mini comics από ανεξάρτητες, εξαντλημένες πια, κυκλοφορίες και ανθολογίες που συμμετείχε παλαιότερα. Παρατηρώντας τα σκίτσα και τον χρωματισμό, μπορεί να δει κανείς επιρροές από καλλιτέχνες όπως οι Dash Show, Marc Bell, Chris Ware, Dan Clowes, Charles Burns και Chester Brown.
"Based on the hit anime series". Αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που πρόσεξα στο εξώφυλλο και αμέσως σκέφτηκα δύο πράγματα: Πρώτον, ότι συνήθως δεν μου αρέσουν τα manga που βασίστηκαν σε κάποιο anime και, δεύτερον, μήπως αντί να διαβάσω το manga να αναζητήσω το anime και να κάνω σε εκείνο το review; Έχοντας όμως ήδη πάρει άνετη στάση στο κρεβάτι, με το air-condition αναμμένο, ομολογώ πως βαρέθηκα και ξεκίνησα να διαβάζω.
Το γλυκύτατο graphic novel που έχει λάβει διθυραμβικές κριτικές αποτελεί την παρακαταθήκη των τραυματικών εμπειριών που βίωσε κατά την εφηβεία της η ίδια η Telgemeier, αλλά και εκατομμύρια κορίτσια ανά την υφήλιο. Ο αναγνώστης βρίσκει τη Raina, μία έφηβη στο στάδιο που σχεδόν αναγκαστικά πηγαίνει στο ραντεβού με τον ορθοδοντικό, προκειμένου να τοποθετήσει τα σιδεράκια της.
DEADMAN WONDERLAND. Mία σειρά η οποία ξεκίνησε το 2007 στο περιοδικό SHONEN ACE και μετά από τέσσερα χρόνια μεταφέρθηκε και στην τηλεόραση υπό τη μορφή anime, για εκείνους που προτιμούν την κινούμενη εικόνα - πρόκειται για μία πολύ ικανοποιητική μεταφορά. Τώρα, η σειρά αυτή φτάνει στο τέλος της, καθώς περιμένουμε το τελευταίο τεύχος τον Αύγουστο.
Βλέποντας το συγκεκριμένο τίτλο σε αφίσα ταινίας animation είναι σχεδόν αδύνατο να αποφύγει κανείς τους χολιγουντιανούς συνειρμούς με την ασταμάτητη δράση και τους στερεοτυπικούς ήρωες. Βέβαια, το γεγονός ότι απευθύνεται σε παιδιά μου χάρισε μια ελπίδα πρωτοτυπίας, η οποία δυστυχώς διαψεύσθηκε από τη στιγμή που ξεκίνησα να παρακολουθώ την εν λόγω ταινία.
Όταν οι καλλιτέχνες που έχω συνηθίσει στην "σκηνή" είναι επιπέδου Craig Thompson, Hernandez Brothers, Charles Burns, Chris Ware, με σχεδιαστικό ύφος σήμα κατατεθέν και bold σαν το βάρος της Franklin Gothic... το φαινομενικά naive και doodly στιλ του Brown δε σου γεμίζει και πολύ το μάτι. Το μόνο ελαφρυντικό που είχε το συγκεκριμένο comic ήταν ο δελεαστικός τίτλος.
Σύντομα reviews για πρόσφατα comics που τράβηξαν την προσοχή μας, είτε από πρώτα τεύχη γνωστών νέων τίτλων, είτε από σειρές που βρίσκονται σε εξέλιξη, είτε από κάποιες λιγότερο προβεβλημένες δουλειές που αξίζει να προσέξετε. Αυτή τη βδομάδα, ο Θωμάς Παπαδημητρόπουλος γράφει για τα OCCUPY COMICS #2, ADVENTURES OF SUPERMAN #10, FANTASTIC FOUR #9, SERGIO ARAGONES FUNNIES #8 και THE WALKING DEAD #111.
Ένα από τα χειρότερα πράγματα που θυμάμαι από τη φετινή χρονιά των πανελληνίων είναι ότι δεν προλάβαινα να πάω σινεμά. Ακόμα και τις σπάνιες φορές που έβρισκα χρόνο, δε μαζευόταν παρέα. Θυμάμαι ότι για κάποιο καιρό, ο τοπικός κινηματογράφος έπαιζε ένα animation που ήθελα να δω πάση θυσία, με μια υπέροχη αφίσα ενός παιδιού παρέα με μία καμηλοπάρδαλη.
Πριν από αρκετούς μήνες είχα κάνει review για το πρώτο τεύχος του STORM DOGS της Image. Το πρώτο αυτό τεύχος μου είχε αφήσει ένα θετικό συναίσθημα και την επιθυμία να διαβάσω τη συνέχεια του. Μιας και η σειρά ολοκληρώθηκε με το έκτο της τεύχος, σκέφτηκα να καταθέσω την συνολική μου εκτίμηση για αυτήν.
