Exiles #3
Ένα μεγάλο "ό,τι να 'ναι"
Ένα σχεδιαστικά όμορφο τεύχος, που όμως πάσχει αρκετά όσον αφορά στη γενικότερη πλοκή και, κυρίως, στους διαλόγους και την αλληλεπίδραση μεταξύ των χαρακτήρων.
Ένα σχεδιαστικά όμορφο τεύχος, που όμως πάσχει αρκετά όσον αφορά στη γενικότερη πλοκή και, κυρίως, στους διαλόγους και την αλληλεπίδραση μεταξύ των χαρακτήρων.
Η Glory αγωνίζεται να να σώσει τον άνθρωπο που θεωρεί κάτι παραπάνω από πατέρα της, από καρκίνο στο συκώτι. Το πρόβλημα είναι πως δεν υπάρχουν λεφτά και ο χρόνος περνάει...
Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από τις συνέπειες των γεγονότων του METAL και παρότι το NO JUSTICE μοιράζεται πολλά κοινά στοιχεία με αυτό, κατορθώνει να πραγματοποιήσει ένα πολύ πιο ενδιαφέρον ξεκίνημα.
To DEADMAN του Neal Adams δεν φαίνεται να βγαίνει από μια κλασική λούπα και το τελευταίο τεύχος του mini series είναι στην καλύτερη περίπτωση ένα τεύχος που σε κάνει να νιώθεις άβολα.
Από την αρχή της σειράς, περιμένουμε κάποια εξήγηση και μόλις κάποιος το υπόσχεται, ακυρώνεται. Το να απογοητεύεις έτσι τους χαρακτήρες, δεν είναι κακό. Το να απογοητεύεις τους αναγνώστες, όμως, είναι.
Ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του YESTERNOW, o Σπύρος Δερβενιώτης επιστρέφει με το δεύτερο μέρος της τριλογίας, παραδίδοντας ίσως το ελληνικό comic που έχω διαβάσει τον τελευταίο καιρό.
Εκεί που το προηγούμενο τεύχος κατάφερε να δημιουργήσει πολλές υποσχέσεις, το παρόν δεν στέκεται επάξια, και ο βασικότερος λόγος είναι πως όλα συμβαίνουν πάρα πολύ γρήγορα.
Ένα ακόμη one-shot, από αυτά που συνηθίζει η DC, που λειτουργεί ως πρόλογος για events που θα ακολουθήσουν. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, μιλάμε για τρία events, και τα δύο από αυτά κεντρίζουν το ενδιαφέρον.
Το "No Surrender" έφερε ένα τέλος στην προηγούμενο περίοδο της ομάδας και εισήγαγε σε μια εποχή με μόνο έναν τίτλος και μία ομάδα Εκδικητών, αποτελούμενη από μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της εταιρίας.
Μετά από κάμποσο καιρό, τίμησα διψήφιο αριθμό ελληνικών εκδόσεων και η πλειοψηφία τους με άφησε, τουλάχιστον, ικανοποιημένο. Όμως, μόνο ένα comic ξεχώρισε, μέσα στην εύμορφη αυτοτέλειά του.