Ο νέος τίτλος του σπηλαιολόγου Cave Carson, μας προσκαλεί για μια ακόμη βουτιά στις παράξενες, obscure γωνίες του DC Universe, αυτή τη φορά στο διάστημα...
Το LAZARETTO ολοκληρώθηκε και εκτιμώ ότι οι δημιουργοί του δικαίως τόλμησαν να βάλουν το όνομα του έργου τους δίπλα στο LORD ΟF THE FLIES του William Golding.
Ένα από τα γεγονότα που με χαροποιούν ιδιαίτερα, είναι να βλέπω ελληνικά ονόματα στο διεθνή χώρο. Και η μόνιμη παρουσία του Μιχάλη Διαλυνάς στην αμερικανική βιομηχανία, είναι σίγουρα αφορμή για χαρές.
Νέο creative team στον τίτλο, νέο arc αρχίζει με αυτό το τεύχος, αλλά ο τίτλος μοιάζει να έχει μείνει κολλημένος σε άλλη δεκαετία, και η τρέχουσα ιστορία είναι, το λιγότερο, αναχρονιστική.
Εικοσιοκτώ σελίδες δεν αρκούν, ως εισαγωγή, για να στηθεί το πρώτο κεφάλαιο, ενώ θα ήθελα, ως νέος αναγνώστης, να γνωρίσω καλύτερα τον πρωταγωνιστή, καθώς δεν μαθαίνουμε τίποτα για τον χαρακτήρα του...
Η μάχη με τον Magog, την προσωποποίηση δισεκατομμυρίων νεκρών ψυχών, έφτασε στην κλιμάκωση της, καθώς κατέφτασε η Thor για να τον σταματήσει και, στην πορεία, να θυσιάσει την ζωή της.
Η ικανότητα του Priest να παρουσιάζει πολύπλοκες καταστάσεις με κατανοήτο τρόπο, καθώς και η αποφυγή αφορισμών και μιας "black and white" ηθικής στάσης, δημιουργούν ένα εξαιρετικό μείγμα.
Το έβδομο τεύχος της σειράς κρατά ψηλά τον πήχη. Γρήγορη ροη, πολύ συναισθηματική και ενδιαφέρουσα ιστορία, ενώ τα σχέδια και τα χρώματα είναι ιδιόμορφα και ιδιαίτερα απολαυστικά στο μάτι.
Δυστυχώς, η πτωτική πορεία, που κορυφώθηκε την προηγούμενη σεζόν, συνεχίζεται φέτος, ενώ οι προσπάθειες της παραγωγής για αλλαγή πλεύσης χειροτέρεψαν τα πράγματα...
Δεν υπάρχει πιο ευχάριστο συναίσθημα από αυτό που νιώθεις όταν κάτι είναι απρόσμενα καλό. Όταν οι προσδοκίες σου είναι στον πάτο και εν τέλει αποδεικνύεσαι λανθασμένος, η χαρά της έκπληξης είναι μοναδική.
