Descender #13
Κατώτερο των προσδοκιών
Όπως το προηγούμενο τεύχος επικεντρώθηκε στο παρελθόν του TIM-22, έτσι και το δεύτερο μέρος του arc "Singularities", εστιάζει στην ιστορία ενός άλλου κεντρικού χαρακτήρα της σειράς, της Telsa.
Όπως το προηγούμενο τεύχος επικεντρώθηκε στο παρελθόν του TIM-22, έτσι και το δεύτερο μέρος του arc "Singularities", εστιάζει στην ιστορία ενός άλλου κεντρικού χαρακτήρα της σειράς, της Telsa.
Μολονότι η σειρά είχε αρχίσει σχετικά δυναμικά, με ένα αρκετά υποσχόμενο story, η συνέχεια δυστυχώς απογοητεύει κάπως, με ένα μάλλον χλιαρό δεύτερο τεύχος.
Η ανθολογία του imprint του Mark Millar, η οποία έχει στόχο την ανάδειξη νέων ταλέντων, δεν απέχει πολύ από τις περισσότερες ανθολογίες, με το αποτέλεσμα να είναι ή του ύψους, ή του βάθους.
Η Marvel το έχει κάνει συνήθεια τα τελευταία χρόνια να προμοτάρει "σοκαριστικές στιγμές", που θα προβληθούν σε διάφορα Μέσα και πολλές φορές μοιάζουν να μην προκύπτουν φυσικά από την ροή της ιστορίας.
Θεωρώ το VISION την πιο ενδιαφέρουσα σειρά της Marvel αυτή τη στιγμή και πιθανώς, ανάλογα με το πώς θα εξελιχθεί η πλοκή, την καλύτερη του είδους για το 2016.
Ένα αγαπημένο manga γίνεται anime και αποτελεί σίγουρα μια από τις πιο αναμενόμενες και πλέον υποσχόμενες tragedy/romance σειρές του καλοκαιριού.
To τελευταίο plotline του RACHEL RISING ολοκληρώνεται με το τελευταίο τεύχος, με έναν τρόπο που, καθόλου άδικα, απονέμει στο συγκεκριμένο τεύχος τον τίτλο του, ίσως, καλύτερου της σειράς.
Παρ' ότι το TOKYO GHOST κάποιες φορές γίνεται αναίτια gore και μοιάζει υπέρμετρα δυστοπικό, το όραμα του Remender είναι συναρπαστικό και το artwork του Murphy είναι από τα πιο όμορφα εκεί έξω.
Προς το παρόν, δεν αρνούμαι πως νιώθω μια μικρή απογοήτευση. Ίσως γιατί θεωρώ ότι η ιστορία έχει πολλές δυνατότητες, οι οποίες δεν έχουν εμφανιστεί.
Θυμάστε που το SUPERMAN (και οι υπόλοιποι super-τίτλοι) ήταν χάλια; Αυτά, last year! Αν και η σειρά είναι μόλις στο τρίτο της τεύχος, έχει πάρει τον σωστό δρόμο.