Ο Tom Taylor έχει δημιουργήσει ένα πολύ δυνατό supporting team γύρω από την Wolverine, ενώ από τότε που ανέλαβε το artwork ο Juann Cabal, το οπτικό κομμάτι αποτελεί το κέντρο της προσοχής.
Το ξεκάθαρο, ρεαλιστικό και πραγματικά απολαυστικό artwork της κύριας ιστορίας, από τον Pablo Raimondi, είναι ό,τι πιο “κινηματογραφικό” μπορεί να γίνει στα comics, χωρίς τερτίπια τύπου Alex Ross.
Μετά τη “δολοφονία” της Ananke από την Laura/Persephone, επικρατεί ένας χαμός. Όλοι τρώγονται μεταξύ τους και ταυτόχρονα προσπαθούν να ανακαλύψουν τι κάνει η μυστηριώδης μηχανή της Ananke.
Το πέμπτο επεισόδιο αποδείχθηκε αρκετά καλό, κάτι που αποκτά ακόμη μεγαλύτερη αξία, αν αναλογιστεί κανείς ότι πρωταγωνιστούν δύο από τους αντιπαθέστερους χαρακτήρες της σειράς, ο Gregory και ο Gabriel!
Ήρθε με τα πολλά το τέλος του πρώτου arc του ELSEWHERE, της ιστορίας της Amelia Earhart και του D.B. Cooper, αφού εξαφανίστηκαν (με τριάντα χρόνια διαφορά και κάτω από εντελώς διαφορετικές συνθήκες) από προσώπου γης.
Η επίθεση της ομάδας των κακών στο camp των μαθητών τελειώνει με ένα σοκαριστικό απολογισμό για το U.A.: οι κακοί απήγαγαν τον Bakugo!
Αν και θα προτιμούσα να βλέπαμε κάτι άλλο από τον Vader από να κυνηγά ξανά κάποιον μοναχικό Jedi, οι κακές συνήθειες δύσκολα κόβονται.
Μια ακόμη από τις one-shot ιστορίες που συνοδεύουν το DARK NIGHTS: METAL, το THE BATMAN WHO LAUGHS, μας παρουσιάζει το origin του τελευταίου και βασικότερου μέλους των Dark Knights.
To Marvel Legacy συνεχίζει την επέκταση του σε άλλους τίτλους του Marvel Universe, με τη σειρά του Moon Knight, του πιο ταλαιπωρημένου ήρωα της εταιρείας, να μπαίνει στο χορό.
Το comic που μέσα σε τέσσερα χρόνια κυκλοφόρησε τρία πρώτα τεύχη φτάνει στο νούμερο #29, πράγμα που, στην εποχή των συνεχών reboots, μοιάζει με άθλο και σίγουρα του αξίζουν συγχαρητήρια.
