Παρ’ όλο που ακόμη δεν έχω λύσει τον γρίφο της πλοκής του WILD STORM, το ενδιαφέρον είναι αρκετά μεγάλο για να ακολουθήσω τα spin-offs, με το πρώτο, μάλιστα, να καταφέρνει να με αποζημιώσει.
Το δεύτερο επεισόδιο είναι καλύτερο από το προηγούμενο, πολύ πιο διασκεδαστικό και προς την σωστή κατεύθυνση, αλλά ακόμη πιστεύω πως πρόκειται για την πιο άνευρη αρχή σεζόν της σειράς.
Ένας ακόμη Σκοτεινός Ιππότης του Dark Multiverse μας περιμένει και αυτή τη φορά, η συνταγή περιλαμβάνει πάντρεμα Batman/Aquaman, αλλά και gender-flip.
Προφανώς, ο Ragman δεν είναι νέος χαρακτήρας, αλλά καθώς εγώ τώρα τον ανακάλυπτα, για μένα ήταν κάτι καινούργιο και ενδιαφέρον. Ευτυχώς, το πρώτο τεύχος ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες μου.
Παρ' ότι ο Hitch έχει αποδείξει τις ικανότητές του στο characterization των μελών της Justice League, το πρόβλημα εδώ, όπως και στα άλλα arcs του συγγραφέα, είναι ο villain της υπόθεσης...
Ο Hal Jordan ταξιδεύει πίσω στην Γη, καθώς τα νέα για την επιστροφή του Sinestro είναι ανησυχητικά, και στα πάτρια εδάφη συναντά τον Superman, ο οποίος έχει καταληφθεί από τον Parallax.
Αυτό που μου άρεσε είναι η ανάδειξη του Yamaguchi σε σημαντικό παίχτη, που έρχεται σαν από μηχανής θεός, για να δώσει ελπίδα και να εμπνεύσει τους συμπαίκτες του να παλέψουν μέχρι τέλους.
Μετά το κυνηγητό του προηγούμενου τεύχους, η ιστορία αλλάζει ταχύτητα, με τους "good guys" να παίρνουν χρόνο για να συλλέξουν πληροφορίες, δίνοντας έτσι χώρο για character development.
Όπως πάντα, τα comics του Langridge είναι τεχνικά άψογα, με τον δημιουργό να ξεδιπλώνει όλες του τις ικανότητες στις σελίδες του τεύχους, ενώ οι ιστορίες του είναι πιο αβίαστα ευφυείς από ποτέ.
Εκδόθηκε, τελικά, μετά από αρκετούς μήνες, το πέμπτο και τελευταίο τεύχος της ιδιαίτερης σειράς με τον τίτλο που θυμίζει έναρξη ανεκδότου...
