Η αντίστροφη μέτρηση τελείωσε και οι αγαπημένες μας μεταφορές comics σε κινηματογράφο και τηλεόραση, παρουσιάστηκαν όπως τους άξιζε! Τί συμβαίνει, όμως, με το μέλλον; Για ποιες ταινίες ανυπομονούν οι συντάκτες του Comicdom;
Μπορεί όσοι κοιμούνται με τα τεύχη του comic κάτω από το μαξιλάρι τους, ή ορκίζονται στο όνομα του Alan Moore, να μην το εκτιμήσουν ιδιαίτερα, όμως οι υπόλοιποι νομίζω πως θα το απολαύσουν.
Ο Christopher Nolan έχτισε ένα ρεαλιστικό σύμπαν, στο πρότυπο των μεγαλουπόλεων του σήμερα, και εισήγαγε τον ήρωά του, αποκομμένο από στοιχεία παρωδίας, πιο ανθρώπινο απ' ό,τι είχε παροουσιαστεί μέχρι τότε.
Υπάρχουν πολλοί υπερήρωες. Κάποιοι περισσότερο γνωστοί, κάποιοι λιγότερο. Κάποιοι φοράνε κολάν, κάποιοι μάσκα, κάποιοι μπέρτα... Και βέβαια, υπάρχει και ο Superman. Και υπάρχει και η ταινία του Superman. Αυτή εδώ, του 1978.
Η συγκεκριμένη περίπτωση είναι ελαφρώς διαφορετική από τις υπόλοιπες. Ουσιαστικά, δεν πρόκειται για μία ταινία βασισμένη σε κάποιο comic book, αλλά για το ίδιο το comic μεταφερόμενο σε άλλο format!
Η καλύτερη ταινία με πρωταγωνιστές τους X-Men έχει κερδίσει αυτόν τον τίτλο, χάρη σε ένα πλήθος χαρακτηριστικών της: από την καταιγιστική δράση και το άφθονο fan service μέχρι τα φοβερά subplots που επισκίασαν τη βασική ιστορία.
Η κινηματογραφική επανεκκίνηση ένος αρχετυπικού χαρακτήρα στα καλύτερα της, αφήνοντας ένα βαρύ χαρτί για τις συνέχειες...
Μια ταινία που ο μύθος γύρω από αυτήν και το cult status που έχει αποκτήσει, μέσα στα 20 χρόνια που πέρασαν από την κυκλοφορία της, είναι μεγαλύτερα από την καλλιτεχνική της αξία. Rest in peace, Brandon...
H πιο ξεκάθαρη απόδειξη, ότι η διαχείριση ενός superhero concept μπορεί και να μην είναι η συμβατική και αναμενόμενη, αν υπάρχει ένα τολμηρό σκηνοθετικό και σεναριακό όραμα.
Εξαιρετικές ερμηνείες, χημεία μεταξύ των πρωταγωνιστών, κορυφαίος villain, άριστη σκηνοθεσία, άψογη άριστη χρήση του source material. Μια από αυτές της σπάνιες στιγμές όπου ένα προϊόν της pop κουλτούρας αγγίζει την τελειότητα.
