Superhero Movies
Η άνοδος (και η πτώση;) μιας εποχής
Το άρθρο που θα διαβάσετε δεν έχει στόχο να σας πείσει για κάτι, ούτε να σας προκαταβάλει αρνητικά για το θέμα του τίτλου. Είναι απλά, ένα “ξεδίπλωμα” σκέψεων από προσωπικές εμπειρίες...
Το άρθρο που θα διαβάσετε δεν έχει στόχο να σας πείσει για κάτι, ούτε να σας προκαταβάλει αρνητικά για το θέμα του τίτλου. Είναι απλά, ένα “ξεδίπλωμα” σκέψεων από προσωπικές εμπειρίες...
Υπάρχουν πολλοί υπερήρωες. Κάποιοι περισσότερο γνωστοί, κάποιοι λιγότερο. Κάποιοι φοράνε κολάν, κάποιοι μάσκα, κάποιοι μπέρτα... Και βέβαια, υπάρχει και ο Superman. Και υπάρχει και η ταινία του Superman. Αυτή εδώ, του 1978.
Ένα βήμα πριν την κορυφαία δεκάδα, ζούμε τις πρώτες στιγμές του κινηματογραφικού Marvel Universe, θυμόμαστε ξανά τον μακαρίτη Harvey Pekar και μαθαίνουμε γιατί οι μεταλλαγμένοι απαρνιούνται τις πολύχρωμες στολές τους.
Σε αυτή τη δεκάδα μας υποδέχονται ένας ερημίτης playboy, μια ομάδα επίδοξων καλλιτεχνών, η ιαπωνική Yakuza και μια Γαλλίδα αρχαιολόγος, ενώ μας στήνει καρτέρι ένας καρχαρίας ζωσμένος με εκρηκτικά!
Σε μια εποχή που οι μεταφορές των comics στη μεγάλη οθόνη παρουσιάζονται με καταιγιστικούς ρυθμούς, το επιτυχημένο casting κάνει πολλές φορές τη διαφορά. Ειδικά αν έχεις εκατομμύρια fanboys από όλο τον κόσμο έτοιμα να γκρεμίσουν το internet, αν οι ηθοποιοί δε μοιάζουν όπως οι χάρτινοι ήρωές τους, η σωστή επιλογή του κατάλληλου cast είναι ιδιαίτερα κρίσιμη.
"Καλά ρε φίλε", θα πει κανείς, "εσύ δε μας έλεγες πριν από τρεισήμιση μήνες ότι η στήλη σου μας τελείωσε; Εσύ δεν είπες πως, όταν κάποιος λέει ότι κάτι σταματάει 'για μεγάλο χρονικό διάστημα', αυτό συνήθως σημαίνει 'για πάντα'; Και, μάλιστα, ήσουν τόσο πειστικός, που παρέσυρες και άλλους ανθρώπους, οι οποίοι, όταν αποφάσισαν να σταματήσουν τη στήλη τους, χρησιμοποίησαν το ίδιο αξίωμα".
Αφορμή για το σημερινό άρθρο είναι η πρωτοφανής αντίδραση μεγάλου μέρους κριτικών - και όχι μόνο - για το MAN OF STEEL. Και λέω πρωτοφανής, γιατί δεν περιορίστηκε μόνο στο να το κρίνει ως κακή ταινία, αλλά σχεδόν ιδεολογικοποίησε το θέμα, φτάνοντας σε σημείο να γράφονται πράγματα, όπως: “το κοινό δεν καταλαβαίνει ότι είναι κακή ταινία”.
Ο Κώστας Λαμπρόπουλος, αν και δεν χωνεύει ιδιαίτερα τον Superman, έκανε την καρδιά του πέτρα και επωμίστηκε την αγγαρεία του να παρουσιάσει μια ιστορική αναδρομή στις κινηματογραφικές και τηλεοπτικές μεταφορές του αρχετυπικού υπερήρωα. Βασικά, ήταν το μόνο κείμενο που μπορούσαμε να του δώσουμε και δυστυχώς, όσο και αν ψαχτήκαμε, δεν είχαμε άλλους πρόθυμους εθελοντές...
Όσο περνούν τα χρόνια, επιβεβαιώνεται μέσα μου το προφανές συμπέρασμα: Ο τρόπος με τον οποίο βλέπουμε, οι comic fans, τις κινηματογραφικές μεταφορές comics, απέχει πολύ από τους αυτούς του σινεφίλ, ή του απλού θεατή. Όπως πολύ καλά ξέρετε από προσωπική εμπειρία, στη δική μας περίπτωση, υπάρχει ένα επιπλέον στοιχείο, και όσο κι αν προσπαθούμε να το παραγνωρίσουμε, ή να το βάλουμε συνειδητά στην άκρη, είμαστε μάλλον καταδικασμένοι να αποτύχουμε.
Με αφορμή τον εορτασμό για τα 75 χρόνια του Ανθρώπου Από Ατσάλι, το Comicdom Journal αυτής της εβδομάδας είναι γεμάτο με ειδήσεις, artwork και fun stuff για τον Superman, χωρίς φυσικά να παραγνωρίζει και την τρέχουσα ειδησεογραφία.