Το σχέδιο του Νίκου Κούτση είναι όμορφο και με χαρακτήρα, αν και κάπως “φλύαρο” για τα γούστα μου, αλλά το σενάριο αναλώνεται τόσο πολύ σε ανούσια flashbacks και δευτερεύουσες σχέσεις, που ξεχνά να ασχοληθεί με τη βασική ιστορία.