Το THE WILD STORM δυστυχώς δεν κατάφερε να αποκτήσει το status που ήλπιζα, ως ένα δεύτερο AUTHORITY, αλλά η σειρά συνεχίζει πάραυτα να είναι διασκεδαστική, διανύοντας μικρά σκαμαπανεβάσματα σε ρυθμό και ποιότητα.

Με το δωδέκατο τεύχος της, η σειρά THE WILD STORM φτάνει στα μισά της πορείας της και ακόμα δεν μπορώ να πω ότι έχω καταλάβει το μυστήριο που κρύβεται πίσω της.

Πάνω που νομίζεις ότι έχεις καταλάβει τι παίζει, νέοι χαρακτήρες και concepts εισάγονται με προσοχή, σε κάθε νέο τεύχος, αλλάζοντας την κατεύθυνση ολόκληρης της σειράς.

Καθώς η πλοκή του WILD STORM περιπλέκεται, οφείλω να ομολογήσω ότι ο τίτλος, παρ’ όλο που δεν είναι “first tier Warren Ellis”, τελικά δεν είναι τόσο κακός όσο μου είχε φανεί στην αρχή…

Το ότι, για ένα ακόμα τεύχος, έχουμε αργή εξέλιξη της πλοκής, με πείθει ότι και τα εναπομείναντα δύο τεύχη του εισαγωγικού arc, θα κινηθούν σε αντίστοιχους ρυθμούς.

Το WILD STORM #2 επικεντρώνεται στο world-building και την ανάπτυξη των χαρακτήρων. Αυτό οδηγεί σε αργή εξέλιξη και απουσία δράσης, αλλά η ικανή δημιουργική ομάδα αποζημιώνει και με το παραπάνω!